Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kojugościnnym.Przezuchylonedrzwitrzeciegopokojuwidać
byłoróżowetapetywbiałe,kwiatowewzorki,aczwartypokój
byłzamknięty.Nieprzyjrzałsięnawetdokładniemasywnym
drzwiom,botymczasemgospodarzzdarłzniegokurtkę,po-
rozpinałbutyinałożyłnastopyzbytduże,czarne,zrobione
zdermy,kapciezszarą,filcowąwklejkąwśrodku.Żebyjezało-
żyćStonkamusiałsięoprzećowielkiregałwstylu„wczesnego
Gierka”,oczywiścienawysokipołysk,zmnóstwemkryszta-
łówi,niewiadomoczyich,pucharówistatuetekwwitrynce,
zajmującejniemalżecałąścianęwdużympokoju.Oprócztego
byłytamstłoczonedwaserwisy:obiadowyikawowy–oba
zdobioneweleganckieróżyczkiizłoteszlaczkinaobwódkach
filiżanekitalerzy.
–Nietenpokój,przejdziemydomojego–rzekłgospodarz
wyprowadzającgozpowrotemnakorytarziwskazującdoce-
lowedrzwi.
Roberciknieśmiałopodreptałwtamtymkierunkuinaci-
snąłklamkę.
–Tysięnicnieprzejmuj–uspokoiłgodryblas,kładącmu
rękęnaramieniu.–Staryjestwdelegacji,amatka,korzystając
zokazji,poszłanazakupy.Potempójdziedofryzjeraikosme-
tyczki,potemnakawusięzpsiapsiółkami,dowieczoramamy
jązgłowy,niktnamniebędzieprzeszkadzał…
Siedzieliwłaśniewtymtrzecimpokojuoróżowo-białych
ścianach.Wzamkniętympokojuobokmieściłsięgabinetojca
Wiesława,botakimimieniemprzedstawiłsiędryblas.Ojciec
byłjakimśważniakieminiewiadomo,cotrzymałwswoim
pokoju,zatowiadomobyło,żenikomuniewolnotamwcho-
dzić.
WiesławusiadłbardzobliskoRoberta.SpojrzałStoncegłę-
bokowoczyimrugnął:
11
