Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Poprawiłamtorbęnaramieniu,ruszającprzedsiebie.
–Dlamnietentematjestzamknięty.
–Czyżby?–Zatrzymałmnie,chwytajączanadgarstek.
Spojrzałamnaswojąrękę,którąoplatałajegodłoń.Podniosłam
wzrokizauważyłamjegospojrzenienamoichustach.
–Spieszęsię–wymamrotałamwkońcu.
Wyrwałamrękę.Ruszyłamwkierunkuprzystankutramwajowego.
Musiałamznaleźćsięzdalaodniego.Nieufałamsamejsobie.
–Skończyłaśzajęcia,prawda?–Usłyszałamzaplecami.
–Atoskądwiesz?–zapytałam,niezatrzymującsięaninachwilę.
Przyspieszył,zrównałsięzemnąirazjeszczechwytajączarękę,
odwróciłtwarządosiebie.
–Sprawdziłemtwójrozkładzajęćnastronieuczelni.
Stanęłamwmiejscu,apotemspojrzałamnaniegozaskoczona.
–Szpiegujeszmnie?
–Musiałemwiedzieć,októrejmampociebieprzyjechać,prawda?
Pokręciłamgłowąrozbawiona.Tobyłoirracjonalne.
–Widziałemtwojeogłoszenie.Szukaszmieszkania?
–Skorowidziałeś,topocopytasz?
–Acosięstałozpoprzednim?
–PokłóciłamsięzAndżelą.Prowadzimyzbytróżnetrybyżycia.
Towszystko.
Niemogłampowiedziećmuprawdy.Gdybydowiedziałsię,
żeporóżniłanaswizjaseksuznim,uznałby,żejestemoniego
zazdrosna.Ichoćfaktyczniemogłobytakbyć,niechciałamdać
musatysfakcji.
–Zamieszkajumnie–rzucił,nacozaczęłamsięśmiać.
–Co?Chybażartujesz?
Pokręciłamgłową,apotemruszyłamdoprzodu.Zakilkaminut
musiałambyćnaprzystanku.Jegopomysłbyłszalonyizły.
–Cociszkodzi?–Szedłzamną.–Niepowieszchyba,żejużktoś
odpowiedziałnatwojeogłoszenie?
–Dałamsobienatotydzień–wyjaśniłam,rzucającprzezramię.
–Toprzeczekajtentydzieńumnie–powiedział,poczymsię
zatrzymał.
