Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zjedzony–stwierdziłagresywniegłosemzwycięzcy.
–Iżebymcięwięcejniewidziałwpobliżu.–Pchnął
dłońmimojebarki.
Prezesdoskoczyłwnaszymkierunku.
–Cosiędzieje?–wtrącił.–Jakiśproblem?–Najpierw
spojrzałnatwarzswojegokompana,apóźniejnamnie.
–Nicszczególnego.Drobnostka,zktórąsamsobie
poradzę.–Hrabiadźgnąłwzrokiemmojeźrenice.
–Aterazspierdalajciestąd.Itojuż!–warknął
rozkazująco.
Poczułem,jakOjczulekciągniemniezaramię.
–Zapłaciszmizawszystko–odpowiedziałem
znieukrywanąnienawiścią.–Zawszystko!
–Niepodskakuj,chłopaczku,bojeszczeumniemasz
długdowyrównania–wtrąciłapersonaopłaskimnosie.
Nieulegałowątpliwości,żebrałstronęswojegokamrata.
–Góralodszedłizostaliśmytylkomydwaj.Pamiętaj
otym!Mamysporodoobgadania.
Ojczulekenergicznymruchempociągnąłmniezasobą.
–Oddajtencholernypistolet!–naskoczyłem
nastaregoksiędza,kiedybyliśmywpołowiespacerniaka.
–Dostaniesz,aleniedziś–odparłkrótko.–Zwrócę
cibroń,atyodłożyszjątam,skądwziąłeś.
–Przestańchrzanić!Nicnierozumiesz...
–Tomiwyjaśnij–wtrącił.–Myślisz,żebędępatrzył,
jakpodpisujesznasiebiewyrok?Przeztegośmiecia?Nie
bądźgłupi.Naprawdęchceszzginąćprzeztęłajzę?Ażtak
bardzogardziszswoimżyciem?–Zamilkł.–Opowieszmi,
cosięstało?
Siedzieliśmynastopniachokalającychplacapelowy.
Spoglądałemwniebonadwięziennymmurem,azmoich
ustwylewałsiępotoksłów.
Wyznałemmuwszystko.
–Ico?Sądzisz,żezemstaprzyniesieciukojenie?–Nie
byłotopytaniezrodzaju„noprzecieżwiesz,żeniemasz
racji”.Wydawałomisię,żeonnaprawdęchciałpoznać
mojąodpowiedź.–Zastanówsiędobrze,bocokolwieksię
