Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
stanie,późniejbędzieszmusiałztymżyć.Niebędę
ciniczegoodradzał,czyteżdoradzał,zrobiszto,
couznaszzastosowne.Powiemcitylkojedno,gdybym
mógłcofnąćczas–westchnął–gdybymtylkomógł
cofnąćtenprzegranyczas...niepopełniłbymtegobłędu
–dokończyłłamiącymsięgłosem.
–Jakiegobłędu?
–Wiesz,cobardzodawnotemurzekłpewienchiński
mędrzec?–Zawiesiłgłos.–Ktoszukazemsty,powinien
kopaćdwagroby.Rozumiesz?–Spojrzałmiwoczy.
–Jasobiewykopałemtengrób–omiótłwzrokiem
więziennebudynkiimury–apotemzrozumiałem,żenie
byłowarto.Alebyłojużzapóźno,żebytocofnąć.Iżyję
ztąświadomościąodbardzowielulat.Imożesz
miwierzyćnasłowo,żeniedoznałemukojenia.Życie
bywapełneniespodzianek,trudnoprzewidzieć,jaka
przyszłośćnasczekaicomożesięzdarzyć.Ajeśli
któregośdniaobejmiecięamnestiaiznowubędziesz
wolnymczłowiekiem?Chybawartozaryzykować,zamiast
popełnićczynbrzemiennywskutkach.Podzielamtwoją
opinię,żerachunkipowinnyzostaćwyrównane,alejeśli
przyokazjisammiałbyśzginąć...–znowuzrobiłpauzę
–toprzegrasz.
–Oddajmipistolet–upierałemsię.
–Niedziś,przyjacielu–skwitował.–Dziśdamcicoś
innego–powiedziałipodałmikwadratowąpaczuszkę
zawiniętąwszarypapier.–Wszystkiegonajlepszego
zokazjićwierćwieczanaziemskimpadole.–Uśmiechnął
siędobrodusznie.
Huśtawkaemocjiwznosiłasiękuniebu,aby
wnastępnejchwilizimpetemopaśćnasamodnopiekła.
Czułemsiętak,jakbycałyświatżonglowałmoimi
uczuciami.
Powolirozdarłempapier.Moimoczomukazałasię
mosiężnapapierośnicazwygrawerowanądatą
iinicjałami:17.10.1925r.S.Ż.
Solidnarzecz.
Owąpapierośnicęmamdodzisiajijeślisiędobrze
