Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zzawiniątkiemiporozpakowaniuzawiesiłnapalcuprzeźroczyste
pudełkowypełnioneciastkamiizgrabnieprzewiązaneczerwoną
wstążkązkokardą.
–Ładne?Córkaupiekłaspecjalniedlaciebie.Uprzedzałem,żemasz
problemyzprzełykaniem,aletłumaczdziewczynie.Onateżcięchyba
uwielbia.Jakschodzinaciebie,zaczynamówićszybciejigłośniej.
Akażdąrozmowękończyuwagą,żegdybyniety,jużbynieżyła.
Toznaczywykrzykujeiwychodzizpokoju,jakbysięnawszystkich
obrażała.Psychologmówił,żetoskutekurazu.
Choryprzytaknąłmrugnięciempowiek,poczympopatrzył
wkierunkuparapetu.
–Mampołożyćnaoknie?Jasne,oczywiście.Alecitegonanieśli!
Wzasadziejesteśjużprzygotowanydozimowaniawtejsali.Nie
żebymciżyczył...
UstaKrzyckiegowykrzywiłysięwsłabymuśmiechu.Córkę
komisarza,SylwięHadczuk,uratowałwłaściwieprzypadkowo,przy
okazjiobławynaKałęiuwalnianiaBałysia.Zatrudnionawjednej
zfirmArturaKały,zostałaprzezniegopewnegodniauprowadzona,
anastępniezgwałcona.Wmomencie,kiedyKrzyckigoobezwładniał,
miałaprzystawionydoskronipistolet.Chybarównieżstanowiłacoś
wrodzajuprzynęty.
–Słuchaj,Andrzej.–Hadczukszybkozmieniłtemat.–Prawiecała
naszajednostkaprzeczesujeokolicę.Pozbierałemmapytutejszych
umocnieńobronnychiwłasnoręczniesporządziłemschemat
poszukiwań.Pomyślałem,żetybyśtakzrobił.Dobrzemyślę?
Chorymrugnął.
–Nowłaśnie.Aletegojest,powiemci,wcholeręitrochę.Chłopaki
włócząsiępolasach,rozkopujązasypanejamyleśne,przedzierająsię
przezdzikiezaroślaitaplająwbłocienanieprzejezdnychdrogach.
Iciąglemusząprzeganiaćturystów,bocizpowodubrzydkiejpogody
szukająalternatywnychatrakcji,adotakichzawszenależało
zaglądaniewciemneizakazanemiejsca.Nonic,wkażdymrazie
szukamy.
