Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jasne.
–Toskądsiętuprzeprowadziłeś?–zapytałamNoahawdrodze
nanastępnąlekcję.
PodczasnaszegopięćdziesięciominutowegoangielskiegoNoahzadał
mimnóstwopytań,jakbypróbowałsięomniedowiedziećabsolutnie
wszystkiego.Nowiuczniowiezwykleniebyliażtakrozmowni,ale
mniesiętopodobałoiteżchciałamwszystkoonimwiedzieć.
–ZwyspyHayling.
–Super.Jaktamjest?
–Małomiejsca–odpowiedział.
Uczyłamsięoniejnageografii,gdyprzerabialiśmybrytyjskie
wyspy.Byłanaprawdęmaleńka.
–CzemuprzeprowadziłeśsiędoBath?
–Tatadostałtupracę.NaHaylingniewielesiędziało,więcodrazu
misiętuspodobało.
Dotarliśmydoskrzydłazklasamidoprzedmiotówścisłych.
OdwróciłamsiędoNoaha.
–Cieszęsię,żetrafiłeśtutaj.–Wybałuszyłamoczytakbardzo,
żeażmnierozbolały.„Czemupowiedziałamtonagłos,docholery?”.
Wzdrygnęłamsię.Jeślibyćmożepodobacisięjakiśfacet,nie
informujeszgootymodrazu!Ajużzwłaszcza,jeślipoznałaś
gogodzinętemu.
Noahwsunąłsobiedłońwewłosy,odgarnąłjezczołaiuśmiechnął
się.Wjegobłękitnychoczachzamigotałoświatło.Naprawdę
zamigotało.Kiedyśmyślałam,żebardziejpodobająmisięprzystojni
bruneci,alejednaknie,zdecydowaniewolęprzystojnychblondynów.
SzczękaNoahawyglądała,jakwyrzeźbionazkamienia,ajegousta…
każdadziewczynawpatrywałabysięwniezotwartąbuzią.
Spojrzałwdół–byłocałągłowęwyższyodemnie.
–Cieszęsię,żetysięcieszysz.
Przygryzłamwargęizrobiłammałykrokwtył.Podobałmisię.Nie
miałamcodotegowątpliwości,aleNoahwyglądał,jakbymiałmnie
zarazpocałować,ajaniebyłamnatogotowa.
Zawołanonasdoklasy.NaławkachstałypalnikiBunsena,
cooznaczało,żebędęmusiałanaprawdęsięskupiaćnasłowach
