Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nauczyciela,boczekanasjakiśeksperyment.Nienawidziłam
przeprowadzaćeksperymentów.
–Jesteśdobryzchemii?–zapytałamNoaha.
Parsknąłśmiechem.
–Możnabychybaztegozrobićkiepskiżart.Aletak,nieźlesobie
radzęzchemią.
–Toświetnie,bojajestembeznadziejna.Mamtakfatalneoceny,
żenierozumiem,czemuzmuszająmnie,żebymciąglenanią
chodziła.Myślę,żesamamojaobecnośćwsaliznaczącoobniża
poziomcałejklasy.
Roześmiałsię.
–Niemożeszbyćażtaksłaba!
–Tylkopoczekaj.
–Siadajcie–powiedziałnauczyciel,panGregor.–Noah,witaj
nazajęciach,czyprzerabiałeś…
Iwtymmomenciesięwyłączyłam.Niemogłabymjeszczebardziej
zminimalizowaćswojegozainteresowaniachemią,nawetgdybymsię
starała.Więcejsięoniejnauczyłam,oglądającTeorięwielkiego
pod
rywuniżwszkole.
Ocknęłamsię,kiedyNoahwlewałcośdoprobówki.
–Poconamto?–WskazałamnapalnikBunsena.
–Naprawdęnielubisznaukścisłych,co?
–Nie.
–Awiesz,jataknaprawdęteżnie.Naświeciewystępujezadużo
zjawisk,którychnaukawżadensposóbniepotrafiwyjaśnić.
–Towcowierzysz?
Noahwzruszyłramionami.
–Jeszczeniewiem.Wkażdymraziemogęnielubićnaukścisłych,
alechemięakuratrozumiem.Będęcitłumaczyłpokoleikażdyetap
doświadczenia,atymożeszrobićsobienotatkiizobaczymy,czyuda
misiępomóccizdaćtenprzedmiot.
„Porazkolejny:powodzenia,Noah”.
Zsunęłamzatyczkęzdługopisuispróbowałamsięskoncentrować
nasłowach,anienajegogłębokimgłosieorazwrażeniu,jakienamnie
robiłjegokrzywyuśmiech.Niemaopcji,żebyudałomusiępomóc
mizchemią–niejakoprzedmiotemwkażdymrazie.
NawetgdyNoahprzeprowadzałdoświadczenie,cochwilęzerkał
namnie,jakbymbyłanajbardziejinteresującymobiektemnatej
planeciealbojakbysiębał,żejeślispuścizemniewzrok,zarazktoś
mniezamorduje.
