Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chłopiecniepewniepokiwałgłową,aninamomentniespuszczając
zniejwzroku.Oddychałpłytkoprzeznos,ustazacisnąłwwąską
kreskę.Podejrzewała,żeboisięodezwać–ispecjalniemusięnie
dziwiła.
–Zamknijryj!Anisłowa!–padłopolecenie.–Milczymy
iczekamy!
–Naco?–spytałamimozakazu.
–Nato,ażBłażejpozbędziesiępsaitegotwojegograta.
Chłopieczagryzłmocniejszczęki,jednakniepłakał,niewydał
zsiebieżadnegodźwięku.Wsamochodziezapadłagłuchacisza.
Pojakichśdwóchkwadransach,któreEdycieiGrzesiowirozwlekały
sięniebotycznie,zzapadającegomrokuwychynąłblondyn.Podszedł
dofordaizająłwolnemiejsceztyłu.
–TopiłeśścierwowBałtykuczyjak?–warknąłłysy.–Dłużejsię
niedało?
–Copanzrobiłzmoimpsem?–zapytałpółszeptemchłopiec,ledwo
poruszającwargami.
–Nic.Niebójsię,mały–mruknąłBłażej.–Atyjedź,poprowadzę
cię–dodałspokojniedoBlińskiejiwręczyłjejkluczyki.
–GdziejestBeata?–rzuciła,bowrazzestrachemosiebieidziecko
rósłwniejniepokójokoleżankę.
–JakaBeata?–spytalijednocześnie.
Zrozumiała,żewtymmomencieniczegosięodnichniedowie.
Odpaliłasilnik.Ryknąłogłuszająco,prawiepozbawiającjątchu.
Ostrożniewymanewrowałaspomiędzydrzew.Paniczniebałasiętego,
żesamochódzadrży,wpadającwjakąśdziurę,itenłysyzwyrodnialec
przypadkiemnaciśniespust.Starałasięprowadzićnajpłynniej,jaksię
dało.Posłuszniereagującnarzucaneztyłuwskazówki,wjechała
naszosędoMiędzyzdrojówidalejpotoczyłasięstodwójką,prosto
nawschód.Zkażdąchwilącorazbardziejoddalałasięoddomu.
KawałekzaWisełkąblondynkazałjejodbićwprawo.Wjechali
wplątaninędróggruntowychwijącychsięmiędzypodmokłymilasami
inieużytkami.Wreszcieznaleźlisięwotoczeniuporzuconychruder
izdewastowanychogródkówdziałkowych.Pojakimśczasie,który
Edytaoceniłanaczterydopięciukilometrów,drogaskończyłasię
gwałtownienaniskiejdrewnianejbramie,zaktórąwmrokumajaczyło
kilkaprzyczepkempingowych.Musiałobyćjużdobrzepodwudziestej
drugiej.Naziemięspłynęłanoc,potęgującniepewnośćichlosu.
Wydziaranyfacetwyskoczyłzautaiotworzyłbramę.Blińska
wjechała,poganianaprzezniegogestami,nawskazanemiejsce
