Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp.Interpunkcjapolska
Możnajeodczytaćrównieżtak,żeJanZamojskijest(najwybitniejszym
PolakiemwśródabsolwentówUniwersytetuwPadwie).
Pozbawionaprzecinków„informacja”prasowamożewprowadzićwbłąd:
Jakdowiedzieliśmysiępoobradach„małakoalicja”jestnadalskłonnado
rozmówzpremierem.
Czytelnikniewie,czydziennikarzdowiedziałsięotympoobradach
koalicji:
Jakdowiedzieliśmysiępoobradach,„małakoalicja”jestnadalskłonnado
rozmówzpremierem.
czyteżkoalicjadopieropoobradachchcerozmawiaćzpremierem:
Jakdowiedzieliśmysię,poobradach„małakoalicja”jestnadalskłonnado
rozmówzpremierem.
Znanyjestteżprzykładpewnegotelegramu,wktórympostawienieznaku
interpunkcyjnegowokreślonymmiejscudecydujeowyrokuskazującym
lubuniewinniającym:
powiesićniemożnauwolnić
Powiesićniemożna.Uwolnić.
Powiesićniemożna!Uwolnić!
Powiesićniemożna,uwolnić.
albo:
Powiesić.Niemożnauwolnić.
Powiesić!Niemożnauwolnić!
Powiesić,niemożnauwolnić.
Wtensamsposóbmożemykształtowaćrównieżinneteksty,np.
rozstrzelaćniewolnopuścić
staćniemożnajechać
farmerzybydłozdychaburmistrzzakazałjeśćmięsa
Obecnośćprzecinkaijegomiejscesąszczególnieważnewpewnym
typiewypowiedzeńzłożonychzimiesłowowymrównoważnikiem
zdania:
mówiliwolnoidąc
((Oni)mówiąlubidąwolno)
Mówiliwolno,idąc.
Mówili,wolnoidąc.
pianistaśpiewająccichograłnapianinie
XII
