Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zesportuiakrobatyki.Jakochoreografbyłotwartynaaktywnąwspółpracęztancerzami,ela-
styczniereagowałnaichpropozycje,włączającjewukładcałości,choćpróbyrozpoczynał,mając
określonezałożeniaformalne,stylistyczneimuzyczne.Posiadałniezrównanąumiejętnośćwyko-
rzystywaniaamerykańskichcechtancerzy,którychemocjonalnaobiektywność,niemniejniżich
szybkośćikontrolaskomplikowanychrytmówzłożyłysięnatrwałośćjegostyluniesłabnącego
przezpięćdekad.Nietylkowykształciłcałepokolenieamerykańskichtancerzy,alestworzył
szkołębaletową,któramogłakonkurowaćznajlepszymiwEuropie.
Dlakierowanegoprzezsiebiezespołutworzyłoryginalnyrepertuar,któryewoluowałwraz
zezmieniającymisiękonwencjamiestetycznymi,partyturamimuzycznymi,doświadczenia-
miwykonawczymiiindywidualnymrozwojemposzczególnychtancerzy.WSerenadzie(1935)
zrezygnowałzwątkufabularnego,podążającjedyniezadramaturgiąutworumuzycznego.nFa-
bułęzastąpiłmyśląlubnastrojem,którychciałopisaćtańcem.Jegochoreografiecechujeja-
snośćkompozycjiidoskonałośćstylu.Przestrzegałharmonii,proporcjiisymetrii.Klarowność,
konsekwencjaorazoszczędnośćwyrazuprzywodząnamyślprostotędziełBachaczyMozarta”
[Marczyński2014:37].Dojegonajwybitniejszychdziełnależą:LeBaiserdelaFée(1937),Con-
certoBarocco(1941),BalletImperial(innytytuł:TschaikovskyPianoConcertoNo.2,1941),Four
Temperaments(1946),SymphonyinC(1947)orazTemeandVariations(1947)iMozartiana
(4.wersjaz1981).Preferowałpustąscenę,wwieluchoreografiachstosowałcharakterystyczne
prostekostiumy,składającesiętylkozbiałychrajstopiczarnych,przeciętychwtaliipaskiem,
trykotów.Opracowałok.200układówtanecznychdlaswojegozespołu,aleteżwspółpracował
jakochoreografprzyprzedstawieniachoperowych,operetkowych,musicalachikomediachmu-
zycznych,atakżeprzypięciufilmachwyprodukowanychwHollywood.
Trudnoojednoznaczneokreśleniestworzonegoprzezniegostylu.Wciągudekadkrytycy
określaligojako:nowoczesno-klasyczny(ConcertoBarocco,1941;FourTemperaments,1946;
Agon,1957),klasyczno-romantyczny(Serenada,1935;Walc,1951),konserwatywno-klasycz-
no-romantyczny(Jeziorołabędzie,1951;Szkockasymfonia,1952),konserwatywno-nowoczesny
(AllegroBrillante,1956),nowoczesno-romantyczny(Ivesiana,1954),romantyczno-ascetyczny
(LiebesliederWalzer,1960)czyklasyczno-popularny(Harlequinade,1952;WhoCares?,1970).
Wśródwieluodznaczeńinagród,którymizostałwyróżniony,należywymienićfrancuskiOr-
derLegiiHonorowej(1975),KennedyCenterHonors(1978),AustrianDecorationforScience
andArt(1980),PresidentialMedalofFreedom(USA,1983),pośmiertniezostałupamiętniony
m.in.przezNationalMuseumofDance’sMr.&Mrs.CorneliusVanderbiltWhitneyHallof
Fame(1987)orazAmericanTeaterHallofFame(1988).
Bibliografia:Buckle,R.,GeorgeBalanchine.BalletMaster,NewYork1988;Erhardt,L.,
IgorStrawiński,Warszawa1978;Goldner,N.,BalanchineVariation,Florida2008;Gru-
en,J.,PrivateWorldofBallet,NewYork1975;Joseph,Ch.M.,Stravinsky&Balanchine.
AJourneyofInvention,NewHaven–London2002;Marczyński,J.,Dziesięciutańczą-
cychfacetów,Warszawa2014;Steichen,J.,BalanchineandKirstein’sAmericanEnterprise,
Oxford2018;Taper,B.,Balanchine.ABiography,Oakland,CA1987.
JadwigaMajewska
BAlAnchinegeorge
65
