Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
italerze.Dobiegliśmywgwałtownymprzerażeniu
dodwójkiprzyjaciół.Sewerynwciążniemógłzłapać
powietrza.Jegotwarzzrobiłasięczerwonazwysiłku.
Trzymającsięoburączzagardło,walczyłzniewidzialną
pętlą,którazaciskałasięcorazbardziejiskutecznie
blokowałamożliwośćoddechu.
–Zróbciecoś,docholery!–wrzasnęłaspanikowana
Aneta.
–Złapgozaprzeponęinaciśnij!–Elizapopatrzyła
wielkimizestrachuoczaminasilniejszychodsiebie
chłopaków.
Michał,jakonajsprawniejszyzekipy,chwyciłmocnym
objęciemczerwieniejącegoSewerynaigwałtownie
nacisnąłnaprzeponę,byodblokowaćukładoddechowy.
Nictoniedało.Wręczodwrotnie,wydawałosię,
żeSewerynzacząłtracićprzytomność.Osunąłsię
bezwładnie.Michał,niewiedząc,copowinienzrobić,
położyłgonaziemiiodskoczyłprzestraszony.
–Dokurwynędzy!Róbmycoś!–krzyknąłem.Opadłem
nakolanaobokkolegiizacząłemrobićnieporadnymasaż
serca.
–Zostaw!Przecieżonsiędusi!Toniezawał!–Marta
byłacorazbardziejrozhisteryzowana.–Ratujciego!!!
–Dzwoniępokaretkę!–zawołałaAnetaisięgnęła
posmartfon.
–Zanimprzyjadą,będziezapóźno!Róbmycoś!
Krzysiek,pomóż!–zawodziłabłagalnieMarta.
Krzysiekstałjakwrośniętywziemięizotwartymi
ustamibezradnieobserwowałagonięprzyjaciela.Kolejne
nerwowepróbyratowania,uciskaniebrzucha,masaże.
Widziałemprzerażenienatwarzachmoichtowarzyszy,ich
trzęsącesięręce,płaczizawodzenieMartyklęczącejnad
kolegą.MimotychwysiłkówSewerynniedawałznaku
