Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zmieńciemnie!Jużniemamsiły!–poprosiłem
wkońcuresztęgrupy.
Michał,wyrwanywkońcuzosłupienia,zastąpiłmnie
idołączyłdoAnety,podejmującdalszyciągczynności
ratowniczych.Cochwilęsprawdzalipulsioddech.Iznów
tensamzestawuciskówioddechów.Aleoniteższybko
tracilisiły.Powolidocieraładonasprzerażającaprawda.
Wtejchwiliszalonyimprezowynastrójzastępowały
mrożącykrewwżyłachstrachiprzerażenie.
–Nie!Nie!Nie!Tosięniedziejenaprawdę!–Eliza
próbowałazanegowaćrzeczywistość.–Totylkosen.
Zachwilęsięobudzimyiwszystkobędziedobrze.Tylko
spokojnie,oddychaj!
Wyraźniezaczęłapanikować.Jejoddechprzyspieszył
iwyglądałonato,żezachwilęzemdlejezemocji.Michał
zAnetą,jużcorazbardziejzrezygnowaniizmęczeni,
wkońcusiępoddali,przerwalireanimacjęiopadli
bezsilnienaziemię.
Michałzełzamiwoczachspojrzałnanaszągrupę
wpatrzonąniemowbezwładnegokumpla.
–Onnieżyje.Jużnicmuniepomoże.Przepraszam...
–wyszeptał.
Martaponownierozdarłaciszęgłośnym,
wstrząsającympłaczem.
Staliśmywosłupieniu,niemogącuwierzyćwto,
coprzedchwilązaszło.Wciążniedocierałotodonas,
mimożewidzieliśmywszystkonawłasneoczy.
–Japierdolę!–Anetaukryłatwarzwdłoniach.
–Japierdolę!
Michałpowolidochodziłdosiebie.Wkońcuwstał
zklęczek.Spojrzałemnaniegonieprzytomnie.
–Icomyterazzrobimy?–zapytałemsłabo.
