Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cholera,niewiem–odpowiedziałrówniegłupio.
ElizapodeszładorozedrganejMartyiobjęłająmocno.
–Maktośjakieśśrodkiuspakajające?–zapytałanas
przezłzy.–Trzebajejcośdać,bojestcałarozdygotana.
–Dzwońciepopolicjęipokaretkę–zaproponował
Krzysiek,któryjużotrzeźwiałnatyle,byzdaćsobie
sprawęztego,cosięstało.
–Ipochuja?–odpowiedziałzaczepnieMichał.
–Coimpowiesz?Żeolaliśmykumpla,któryzacząłsię
dusić,biorąctozażart?Jeszczeoskarżąnasobrak
udzieleniapomocyinieumyślnespowodowanieśmierci.
Chceszzatobeknąć?
Spojrzeliśmynaniego,kompletnieniewiedząc,
comuodpowiedzieć.Anicodalejmamyzrobić.
–Alejakdotegowogóledoszło?–zapytaładrżącym
głosemAneta.–Comusięstało?Zakrztusiłsięczyco?
–Cholera,niewiem...–odpowiedziałMichał.–Może
byłnacośuczulony?
JaknakomendęwszyscyspojrzeliśmynaMartę,która
wobjęciachElizydrżałaipłakała.Zauważyłaspojrzenia
pozostałych.
–Co?–zapytała,pochlipując.
Wszyscywbiliśmywniąwzrok,wyczekując
odpowiedzi.
–Czybyłnacośuczulony?–powtórzyłajakecho.
–Chybanaorzeszkiziemne.Alemówiłwamprzecież,
prawda?
TymrazemjaknakomendępopatrzeliśmynaElizę.
–Wmordę!–PierwszyodezwałsięMichał.–Wżyciu
otymniesłyszałem.Mówiłwamcośnatentemat?
Bezwiedniewzruszyłemramionami.
