Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naśmieci.Zewściekłościąwysypałcałązawartość
naziemięizacząłnerwoworozgarniaćresztki.Wkońcu
znalazłposzarpanefolioweopakowaniepopestkach.
Zacząłczytać:
–„...możezawieraćśladoweilościorzechów,wtym
orzeszkówziemnych”.–Morderczespojrzenie,jakim
wtymmomencieobrzuciłAnetę,spowodowało,
żedziewczynawmgnieniuokapobladła.Dałosię
tozauważyćnawetprzymigotliwymświetleogniska.
–Przeczytałaśto,cobyłonaopakowaniu?!–wrzasnął
nanią.–Przeczytałaś?!
–Odwalsię!Skądmogłamwiedzieć?!–odgryzłasię
caławściekłananiego.
–Tyidiotko!!!–Gwałtownieruszyłwjejstronę.
Krzysieknaglezastąpiłmudrogę.
–Zostawją!–ZadziwiającomocnoodepchnąłMichała,
ażtenstraciłrównowagęiupadłnaziemię.
RazemzEliządoskoczyłemdoprzyjaciół,zapobiegając
dalszejeskalacjiemocji.
–Uspokójciesię!Przecieżtobyłwypadek!Niktnie
chciałcelowozrobićmukrzywdy!–krzyknęłaEliza.
SiedzącynaziemiMichałwalnąłzwściekłościąpięścią
wpiach.
–Kurwa!!!–zakląłgłośno.
–Uspokójmysię...–zacząłem,bochciałemwyciszyć
emocje.–Zastanówmysię,coterazzrobić.
–Jużmówiłem,dzwońmypopolicjęipokaretkę
–powtórzyłzuporemKrzysiek.
Zapadłacisza.NawetMartasiedziaławmilczeniu
naprzewróconymkonarzedrzewa.Wydawałosię,
żewypłakałajużwszystkiełzy.Widaćbyło,
żezbezsilnościiżaluniejestwstaniewydusićzsiebie
