Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kapitału.
LarsvonTrierpowiedziałkiedyśjednemu(amoże
więcejniżjednemu)zdziennikarzy,żefilm,jeśli
radykalnieinnowacyjny,powinienbyćtakitylko
wjednejpłaszczyźnie.Zaburzeniezbytwielu
zfundamentalnychprzyzwyczajeńwidzanaraz
spowodujebowiempodcięciemożliwościkomunikacji
międzyfilmowcemawidzemicałemuprzedsięwzięciu
groziporażkaniezrozumiałości.Dlatego,kiedynp.
wDogvillezredukowałscenografiędopustej
przestrzeniitylkotychrekwizytów,którebrałyudział
wakcji,tojednocześnietrzymałsięprawidełbardzo
linearnejnarracjii„poprawnej”konstrukcji
dramatycznej(montażpolegającyna„wytrącaniu”
pustychmiejscnarracjiznakręconychjakodłuższeujęć
stosowałjużwcześniej,tosięwięcwpewnymsensie
„nieliczy”jakoinnowacja).
KiedyAndrésWoodzabierałsięzafilmMachuca
(ukończonyw2004r.),przypomnieniemieszkańcom
Chile,żemożeistniećcośtakiego,jakregularnie
wyprodukowanychilijskifilm,naktóryidziesię
nanormalnyseansdokina,jużsamowsobiebyło
rzuceniemwyzwaniaprzyzwyczajeniomwidza.Reżim
Pinochetapoprostu„zamknął”nadwiedekady
chilijskąkinematografię.Słynnejestpowiedzenie
dyktatora,że„sztukajesttylkodlastarychbab,
homoseksualistówiŻydów”[10].KinowChileumarło
nawielelatnietylkodlatego,żesubwencjonowanie
jegoprodukcji(warunekistnieniakinematografii
wkrajuliczącymzaledwiekilkanaściemilionów
