Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mieszkańców)czywspieraniejegodystrybucji
wkonfrontacjizrynkowądominacjąHollywoodubyłoby
bluźnierstwemzpunktuwidzenianowejurzędowej
religiiwolnego(kosztemwolnościludzi)rynku.
Chilijscyfilmowcymieliskłonnościraczejlewoskrętne,
dlategoczęśćznichdołączyładoliczbydesaparecidos,
„znikniętych”,pozostalidotysięcyuciekinierów
zagranicę(MiguelLittín,PatricioGuzmán,RaúlRuiz).
Szkołyfilmowepozamykano.Kiedypierwszychilijski
filmpopowrociekrajudoprocedurformalnej
demokracjiioficjalnymodejściuw1990r.Pinocheta
odwładzy(choćnieodimmunitetu—ztytułem
dożywotniegosenatora)zostałnagrodzonynafestiwalu
wBerlinie(Lafrontera,1992),jegoreżyserRicardo
Larraínniemiałdoczegowracać—wsensiejakiejś
instniejącejstrukturykinematograficznej,kinajako
przemysłu,branży,normalnejpracy(Lafronteręzrobił
zahiszpańskiepieniądze).Zbiegiemlatfilmyzaczęły
nieśmiałopowstawać,wciążjednakwidzowieraczej
naniespecjalnienieczekali,oduczenifaktu,żecoś
takiegojakchilijskiefilmymożewystępować
wrzeczywistości.Gdytoprzestałobyćjużdziwne
—żekinomożetraktowaćotakbliskichibolesnych
jednocześniesprawachjaknajnowszahistoria
zachodnichstokówAndów.Konwencjonalnyfilm
odylematachdojrzewaniagimnazjalistówmożewięc
wpewnychokolicznościachstanowićwyzwanie
iradykalnygestodwagi.Itakmniejwięcejsprawa
masięzMachucą.Tymbardziej,żemimoswojego
trzymaniasiękonwencjijesttofilmpoprostu
znakomity.
