Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nabokhistoriędługichsporówariańskich,dalszychlosów
nestorianizmuczymonofizytyzmu,dodajmy–
pasjonujących,aograniczyćsiędospraw
najistotniejszych.Obokdoktrynynależałoomówić
również,przynajmniej
percapita
,orzeczenia
dyscyplinarnesoborów.Itumusiałanastąpićzasadnicza
zmiana:ponieważzarównohistorycy,jakiteologowie
dogmatycydopominalisięoprzytoczenieorzeczeń
soborowych–zarównodogmatycznych,jak
idyscyplinarnych–trzebabyłoprzygotowaćczęśćdrugą,
zawierającątekstyźródłowe,naprzygotowaniektórej
brakłomisiłwpierwszymwydaniu.Takpolatach
realizujępierwotnyplantomuosoborach.Zasadywyboru
tychtekstówpodamwewstępiedotejdrugiejczęści.
Trzebatuzrobićjednozastrzeżenie.Wiadomo,
żekoncepcjakatolickaiprawosławnawujmowaniu
soborówjestróżna:prawosławninieuznająSoboru
KonstantynopolitańskiegoIVzapowszechny,atylko
zasynod,niektórzyichuczeniuważajązataki
ewentualnieSynodFocjański(879/880)orazsynod
inTrull
oioczywiścienieuznająsoborów,któremiały
miejscenaZachodzie;natomiastkatolicynieuznają
zasobórsynodu
inTrullo
(Piąto-szóstego–jakgonazywa
ks.Znosko,ponieważuzupełniaontylkodziełoprawne
SoborówKonstantynopolitańskichIIiIII–czylipiątego
iszóstegosoborupowszechnego),natomiastprzyjmują
SobórKonstantynopolitańskiIVioczywiściewszystkie
innesobory,któremiałymiejscenaZachodzie,
ażdoVaticanumII.Omówionowięcwtejksiążcejednak
wszystkieosiemsoborówuznawanychprzezKościół
