Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałIII
Syn,współistotnyOjcu–Nicea
I8
(rok325)
1.
Gdywewrześniu324rokuKonstantynWielkiwkraczał
jakzwycięzcanaWschód,spodziewającsięzjednoczyć
cesarstwopodjednymberłemiprzynieśćmupokójdzięki
przyjętejprzezsiebiewierzechrześcijańskiej,spotkał
gogorzkizawód:zastałKościółrozdarty,abiskupów
obrzucającychsięnawzajemklątwami.
SpórrozpocząłsięwEgipcieiwkrótceogarnąłcały
Wschód.Aleksander,biskupAleksandrii,rzuciłklątwę
naswegokapłanaAriusza.ZaAleksandremstanąłmurem
Egipt,AriuszmiałnatomiastzasobąPalestynę,częściowo
SyrięiAzjęMniejszą.NacałymWschodziewrzało.
Cesarz,oburzonytymstanemrzeczy,zwróciłsię
doobydwustron,stawiającjenarówni,idomagałsię
odnich,bywyrzekłysiętychnieważnychkłótni
niegodnychwalknasłowaizaprzestałysporów,gdyż
najgorsząrzecząsąsporywewnątrzKościoła.List
Konstantynapokazuje,żeniewielewiedziałirozumiał
ztegosporuizzapałemneofity(choćwścisłym
znaczeniuniebyłchrześcijaninem,bonieprzyjąłjeszcze
chrztu)sądził,iżjednojegosłowougasiogień.
NaszczęściejednakzlistemwysłałdoAleksandriiswego
