Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
katolicki,wyrażajączastrzeżeniacodoekumeniczności
soboruósmegoidodając,costanowi
novum
tejksiążki,
omówienieSoboruJerozolimskiego,któremuwspółcześni
badaczezaczynająprzypisywaćtytułwłaściwegosoboru,
orazkrótkoomawiajączgromadzenie
inTrullo
będące
uzupełnieniemprawnymdwóchsoborów:piątego
(KonstantynopolitańskiegoII)iszóstego
(KonstantynopolitańskiegoIII),awięcściśleznimi
związane.
Tematemtejksiążkisąwięcjedyniesobory
zjednoczonegoKościoła,tegojeszczeniepodzielonego;
nawettenósmy,który,choćniezostałuznanyprzez
KościółPrawosławny,aleprzecieżmiałmiejsce
wKonstantynopoluidotyczyłsprawszczególnie
dotyczącychKościoławschodniego,alejeszcze
zudziałemKościołazachodniego;dotyczyłwięcnaszego
wspólnegodziedzictwaomawianegowspólnieprzez
WschódiZachód.
Ijeszczejednauwagaterminologiczna:wjęzyku
łacińskim,greckimorazwwiększościjęzyków
nowożytnychistniejetylkojednosłowonaokreślenie
zarównosynodu,jakisoboru:gr.
synodos
,łac.
concilium
,natomiastjęzykpolskimadwaosobnesłowa–
„synod”i„sobór”,któratoterminologiazrodziłasięwXVII
wieku:
taruskapostaćsłowa[sobór]przyjęłasięwśródzawziętejpolemiki
prawosławnejcodokoncyliówekumenicznych,tj.soboróww17wieku
–jakwyjaśnianiezawodnyAleksanderBrücknerwswym
Słownikuetymologicznym
.Stądtrudności
terminologiczne–jużbowiemsamanazwastanowi
