Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
któreżądają…żądają…
Cesarzniemożesobieprzypomnieć,czegożądają
kochaneludy.
Więcjęlimutłumaczyć.Coś,czegocesarzwidocznie,
mimowszystko,zażadnącenęniechciałzrozumieć.
Zrazuwykładalimuspokojniejakmatkadziecku,
ażstracilinadsobąpanowanieipoczęligestykulować.
Kiedynareszciezrozumiał,jużsięznimtargowali.Cesarz
długowzbraniałsię,opierał,wahał,kaszlał,wspominał
zamordowanącesarzowąElżbietę.Raznawetwstał,
owłasnejsilewstał,itrzasnąłlaskązesrebrnąrączką
wstół,ażsięzatrzęsłyżyweposągigwardzistów,ażsię
zaiskrzyłyoczyMariiTeresy.
ZerwałsięarcyksiążęFryderyk,wnuktegospodAspern.
PodszedłdoMajestatu,nachyliłsiędoróżowegoucha,
wktórympasożytowałykępkisiwejwaty,idługowkładał
dotegouchajakieściężkiesłowa.Wtymnachyleniu
spotkałysięobaZłoteRunanapiersiachHabsburgów
iprzezkilkachwilkiwałysięzgodnie.Wówczascesarz
ustąpił.Poddałsięwolikochanychludów.
Miałtylkojednożyczenie:niechaj,wedletradycji,
powtykajądęboweliścienaczaka.Iniechśpiewają.
Wtymmiejscuznówprzerywamonarszearcyksiążę
Fryderykizauważanagłos,żewdwudziestymwieku
wojskowpolunienosiczak,tylkozwyczajne,lekkie
furażerki.Cesarzprzeprasza:dawnojużniebył
namanewrach.Migająmusięprzedoczamistarełby
wiarusówspodNovarry,Mortary,Solferina,
pandurzy2,Radetzky…Zawstydzonyzwracasię
doministrawojnyjakuczeńdoprofesora:
–MożeJegoEkscelencjaraczymiprzypomnieć,ilemam
wojska?
–Trzydzieściosiemdywizjinastopiepokojowej,nie
licząclandwery3ihonwedów4!
–Dziękuję!Mamtrzydzieściosiemdywizji!
Trzydzieściosiemdywizji!FranciszekJózefsmakuje
wwyobraźnikażdądywizjęzosobna,rozkoszujesię
mnogościąiwielorakąbarwątej,zaprzysiężonej
munaśmierćiżycie,cyfry.Odtwarzasobiewduchu
