Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
kulturoweiparadygmatyczneuwikłania,copozwoliwyjśćpozajednostronność
dyscyplinarnąpedagogiki,uwypuklićprocesualne,wielowymiarowepokazanie
przestrzenispołecznychkonstruowaniaroliucznia.Tymbardziejżedominująca,
społeczno-kulturowaperspektywawyjaśnianiaświataspołecznegoprzyjmuje,
iżnaturęludzkiegożyciawyznaczająnierozłączneiwewnętrzniezłożonetrzy
wymiary:historyczny,społecznyikomunikacyjny.
Naedukacjędzieckabędziemyteżczęściowopatrzećzpunktuwidzeniapoziomów
makrospołecznegoimikrospołecznego,aległówniekoncentrujemysięnaprocesach
interpersonalnych,szkolnejkomunikacji,interakcjachsymbolicznychikreowaniu
rólspołecznych,awięcteżczęściowonaprocesachintrapersonalnych,kierujączain-
teresowanienazdolnościmłodegopokoleniadorekonstrucjispołecznej.
Terminnrolaucznia”jakokategoriaanalityczna,naszymzdaniem,mainteresu-
jącypoznawczopotencjał-jestporęcznymnarzędziemsłużącymdoanalizypowią-
zańmiędzyjednostkąaspołeczeństwem.Rolesąponiekądsymbolami,napodstawie
którychludziedziałają.Książkęotwierarozdziałpt.Rolauczniajakosymboliczna
ramauspołecznieniaiindywiduacjidziecka,któregoautorka,JózefaBałachowicz
zwracauwagęnarelacjemiędzyspołeczeństwemiwytwarzaniemjednostki,rela-
cjewiedzyiwładzy,źródłaracjonalnościitechnologiirządzenia,spotykającesię
nagruncieedukacjiwpostacioczekiwańiprocedurzwiązanychzroląucznia.Jest
wnimmowaopowiązaniuszkołyiuczniawprzestrzenistrukturalnychuwikłań,
wzajemnychpowiązańmiędzyspołeczeństwemijednostką,międzyprocesamisocja-
lizacjiiwychowania,dwoistościtychprocesów,wielościjawnychiukrytychwpły-
wówspołecznychnajednostkiwceluadaptacjimłodegopokoleniadozastanych
warunkówkulturowych,społecznych,politycznychczyekonomicznych,aletakżeich
rekonstrukcji.Autorkawskazujena-historyczniekształtowane-instytucjonalne,
organizacyjneikulturowo-społecznewarunkiwytwarzaniawiedzyouczestnikach
edukacjiorazsposobachedukacyjnegooddziaływanianajednostki,abylepiejzro-
zumiećwspółczesnąszkołędladzieckaizauważaćniezauważane-albouważaneza
oczywiste-mechanizmyitechnikiuspołecznieniaiindywiduacjiucznia.
Autorkarozdziałuwswoichrozważaniachnatematsocjalizacjiiwychowania
dzieckawybrałapodejściescalające,zmierzająckuujęciuinterdyscyplinarnemu,
wktórymłączypodejściasocjologiczne,antropologiczne,pedagogiczneipsycho-
logiczne.Processocjalizacjiiwychowaniaosadzawszerokiejperspektywiespo-
łecznej,historycznejikulturowej,zwracauwagęnamechanizmysocjalizacji,ich
istotęigenerowanenapięcia,strukturęszkolnychinterakcjijakoprzekaźników
kulturowychoczekiwańwobecprzystosowaniasiędziecka.Podkreślaukształto-
wanyhistoryczniefunkcjonalistycznyindyscyplinarny”typzwiązkumiędzyszkołą
amłodymczłowiekiem,ajednocześnieodwołujesiędowspółczesnychdyskursów
dzieckaidzieciństwa,aktywnościdzieciwuczeniusięrólspołecznych,ichdzia-
łaniajakoaktorówspołecznychiroliszkoływrozwojuprocesówsamoregulacji.
Wwychowaniuszkolnymistotnejestto,jakitypzwiązkówmiędzyszkołąamłodym
człowiekiemprzenosząnauczyciele,jakrozumiejąnszkolność”indziecięcość”roli
9
