Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
natenwieczórzespółprzygotowywałsiędowystępu.„Ciekaweeli
zagrajōmmarsze,ludoweśpiywki,abobrunatnŏrewolucyjŏ
ôdôstatnigorazujeszczetukejniydotarła?”10–pomyślałipopędził
wgórę.Natrzecimpiętrzezorientowałsię,żewłaściwieniezna
numerupokojuLotti.Przystanął,zdjąłkapelusz,rozpiąłpłaszcz
ipostanowiłwpierwzajrzećdokawiarninadachu.Byłprawiepewien,
żetamwłaśniezastanieangielskądziennikarkę.Naszóstympiętrzenad
zajętymiprzezwieczornąklientelękawiarnianymistolikamiunosiłsię
gęstypapierosowydym.Abyprzebićsięprzezmgłęiprzygaszone
światłosali,wytężyłwzrokwposzukiwaniuLotti.Przyjednym
zestolików,ustawionympodoknemtypuslash,tyłemdodrzwi
siedziałasamotnablondynkazdługąlufkąwsmukłejdłoni.Jakaś
niewidzialnasiłaścisnęłagardłoJendryska.Ztrudemprzełknąłślinę,
podszedłbliżejinachyliłsięnadkobietą.Ciężki,ajednocześnie
upajającyzapachjejperfumprzyprawiałozawrótgłowy.
–HelloAdi.Widaćnicciekawegonieprzytrafiłocisięodmojego
wyjazdu.–Podniosłananiegowielkieszareoczywoprawieidealnie
wytuszowanychrzęs.
–Skądtakiwniosek?–zapytałlekkorozdrażnionymtonem,
pomyślawszy,żeotoirytującaLottiwróciła.
–Jesteśwjednymkawałku–odparła,zaciągnąwszysię
papierosem.
–Wolałabyśmnieodwiedzaćwszpitalu?Amożenacmentarzu?
–rzuciłsarkastycznie.
–Usiądziesz?–wskazałamiejscenaprzeciwko–zapomniałam,
żenieznaszsięnażartach.–Lottiuśmiechnęłasię,prezentując
śnieżnobiałezęby,otoczonesoczystączerwieniąmocno
wyszminkowanychust.Radcęprzeszedłdreszcz.
–Wybacz,odzwyczaiłemsięodtwojegopoczuciahumoru.–Zajął
miejscenaprzeciwkobietyiskinieniemdłoniprzywołałkelnera.
