Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miećdlaniegoodpowiedź.Mócpowiedzieć,żetominieprzed
jesienią,alejużzdążyłaobiecaćzbytdużo.Całemumiastu.
–Toitaknienaszawina,Dziurawiec–powiedziałNolan,
rozwiązującrzemieniewokółstópMildre.–Musimyliczyćsięztym,
żebędziegorzej,zanimstaniesięlepiej.
Juvapodziękowałamuwzrokiem,aonnagrodziłjąbolesnym
uśmiechem,któryprzypomniałjej,żechłopakidokuczająmu,żejest
zmanierowany.Wichświecieznaczyłoto,żeładniepachnieinie
obcinasobiesamwłosów.Nolanjednakzpewnościąniebył
zmanierowanyiniebałsięciężkiejpracy.TylkoJólwie,czemu
wykonywałtęmakabrycznąrobotę,bopieniędzyniepotrzebował.Juva
jednakteżjużichniepotrzebowała,więczapewneNolanmiałtensam
powód.Tomusiałobyćzrobione.Aonbyłwtymterazlepszyniż
Broddmar.
Juvaukucnęłaprzyzwłokachiodczepiłazpasaobcęgi.Lokwydał
zsiebiejękiodwróciłsięplecami.Dziewczynapodniosławzrok
naBroddmara,posyłającmuniemewyzwanie,abyzaprotestował,ale
onjużwieluumarłychtemuprzestałjąoszczędzać.Teraztobyłajej
praca.
Otworzyłamartweusta,zktórychulotniłsięchorobliwyzapach
surowegomięsaikwaśnegowina.Językskąpanybyłwekrwi.Nolan
podtrzymywałbezwładnągłowę,gdyJuvawyłamywałakły.Zjednym
musiałasięsiłować,jeszczeniewyrósłdokońca.Przebijałsiętylko
zwysiłkiempodpierwotnymzębem,którykołysałsięnacienkim
kawałkuskóry.
Juvazapakowałazębywchusteczkęischowałajądokieszeni.
WróciłHanukikopnięciemusunąłzdrogibutelkę.
–JesttuStrażKręgu–powiedział,jakgdybytupanienaschodach
dałosięzczymśpomylić.
Przyszłoichmnóstwoiwmgnieniuokaopanowalipiwnicę.
BroddmarpoklepałJuvępokarku.
–Terazmysiętymzajmiemy,idźdodomuisięprześpij.
Nieodpowiedziała.Towydawałosięzbytmałeizbytpóźne.
Kłamstwo,któreopowiedziałsamsobie–żewciążjestopoką.
Juvaprzełknęłarozczarowanie.Zostawiłastrażnikomsprzątanie
iweszłanagóręzeSkarremdepczącymjejpopiętach.Naśrodku
