Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wwiększościprzypadkówakcjasercazostaje
zatrzymana,apacjentapodłączasiędoaparatury
krążeniapozaustrojowego.Wtymwypadkubyłojednak
inaczej.Mogliśmypodziwiaćnajbardziejniezwykłyorgan
ciałaludzkiegowpełniswojejpracy.
–ZGrace?
–Mojąszwagierką.Cośmimówi,żemaszmnóstwo
pytań.
MimożeFelixmiałnatwarzyzielonąmaseczkę
chirurgiczną,mogłamdostrzec,jakszerokosięuśmiecha.
–Felicja,czymogłabyśpoprawićmójczepek?Zaraz
przysłonimicałyobraz.Wszyscywiemy,żebyłaby
tokatastrofa.Ślepychirurgjesttakpożądanyjak
dziurawyparasolwczasieoberwaniachmury.
Pielęgniarka,kręcąctylkogłową,poprawiłakolorowy
czepekzwyścigówkaminagłowieniezadowolonego
Felixa.
–Dziękuję–powiedziałlekkoiznówpochyliłsię
doprzodu,zaglądającprzezmojeramię.
Operacjatrwałaprawiesześćgodzin,zarazponiej
miałamnastępnąikolejną.Mójdyżurskończyłsięprzed
północą,ajadosłownieleciałamznóg.Zanimjednak
wróciłamdodomu,zajrzałamdoAmarii.Spałaprzytulona
dozłotawegokrólika.Zaciskałaniewielkierączkinajego
brzuchu,takżepowstałytammałezagniecenia.Byłam
pewna,żeniewypuszczałagozobjęćprzezcałyczas.
–Wrócędociebiejutro.Niezostawięcięsamej
–szepnęłamsamadosiebie.
****
Amariitakmniezaabsorbowała,żedopierokiedy
znalazłamsięnaparkingu,przypomniałamsobie,
żekluczykiodautazostaływszafce.Chciałamjak
najprędzejwrócićdodomu.Taksówkawydałamisię
najlepszymrozwiązaniem.
Kiedywsiadłamjużdoprzyjemnieciepłegoauta,
poczułam,jakbardzojestemzmęczona.Resztkamisił
