Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie?

Praca zbiorowa

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-242-1831-8

DOI:

-

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2006

Liczba stron:

426

XML:ISBN/ISSN:

Bibliografia:

Praca zbiorowa. Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie?. Red. . : Universitas, 2006, 426 s. ISBN 978-83-242-1831-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Praca zbiorowa

A2

T1 Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie?

PB Universitas

PP

YR 2006

SN 978-83-242-1831-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 253971, author = "Praca zbiorowa", editor = "", title = "Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie?", publisher = "Universitas", year = "2006", address = "", isbn = "978-83-242-1831-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Praca zbiorowa

ED -

TI - Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie?

PB - Universitas

CY -

PY - 2006

SN - 978-83-242-1831-8

ER -

Netografia (standard APA):

Praca zbiorowa. Stosowność i forma. Jak opowiadać o zagładzie? [baza danych online] : Universitas, 2006 [dostęp: 17 08 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/stosownosc-i-forma-jak-opowiadac-o-zagladzie-praca-zbiorowa-253971.

To można stwierdzić bez obawy, że popadnie się w przesadę: Zagłada jest jednym z tych problemów i jednym z tych wydarzeń, do których literatura polska na różne sposoby powraca przez ostatnich kilkadzeisiąt lat. Zwróciła sie ku niej na samym począt...

ISBN/ISSN:

978-83-242-1831-8

DOI:

-

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2006

Liczba stron:

426

XML:ISBN/ISSN:

Spis treści niedostępny

34

MagdalenaKowalska

chcesiędaćdozrozumienia”2.SłownikJęzykaPolskiegoPWNzawężanie-

coznaczenieterminu,określającironięjako„ukrytądrwinę,utajoneszy-

derstwo,złośliwośćzawartąwwypowiedzipozornieaprobującej”.

Tymdefinicjomrzeczywiścieodpowiadawiększośćironicznychwypo-

wiedzi,jakiesłyszymyiwypowiadamykażdegodnia.Gdymówimy:„Wspa-

nialenasurządziłaś”doosoby,któraspóźniłasięnapociąg,uniemożliwia-

jącwyjazdkilkuosobom,naprawdęmamynamyśli„Fatalnienasurządzi-

łaś”.Gdyktośmówi:„alepięknapogoda”wponury,deszczowywieczór,

domyślamysię,żemanamyśli,iżpogodajestwstrętna.Gdyusłyszymyod

kogośwypowiedzianekąśliwymtonem:„Ciekawe,cojeszczemaszmido

powiedzenia”,możemyprzypuszczać,żetenktośwcalenieuważazacie-

kaweanitego,copowiedzieliśmydotejpory,anitego,cowłaśniezamie-

rzamypowiedzieć.Wewszystkichtychprzypadkach,faktycznie,ironiajest

mówieniemprzeciwieństwatego,cosięnaprawdęmadopowiedzenia.Gdy

jednakzaczynasięulewaijednaosobamówi:„Dobrze,żeniezapomnia-

łaśpodlaćkwiatków”–miałabymiećnaprawdęnamyśli,żenienależało

ichpodlewać?Gdybyzaśspytała:„Niezapomniałaśprzypadkiempodlać

kwiatków?”–zpunktuwidzenialogikitrudnobyłobywogólepodaćzna-

czeniesprzecznezdosłownym,zdaniepytająceniemożebowiemzostać

zanegowane.Tymbardziejtrudnouznaćtozdaniezawypowiedźpozornie

aprobującą.Aprzecieżzdecydowaniemamytudoczynieniazironiąizte-

gotypupytaniamiironicznymispotykamysiębardzoczęsto.Cowięcej,

przywszelkichbardziejskomplikowanychisubtelnychużyciachironiipo-

jawiałybysiępodobneproblemy.

Dlategosłuszniejszewydajemisięstwierdzenie,żeironiajestujawnia-

niemsprzecznościmiędzyludzkimioczekiwaniamiipragnieniamiarze-

czywistością,ukazujeteoczekiwaniajakobezzasadne,żałosnelubabsur-

dalne.Wracającdoprzykładuzdeszczem–jeśliktoś,patrzącnazacinają-

cąulewę,mówi„pięknapogoda”,tonietylkoprzekazujeinformację,że

pogodajestbrzydka,aleteżwyrażarozczarowanie,zaznaczaśmieszność

iabsurdalnośćswoichoczekiwań,żepogodamogłabybyćładna.Ukazuje

sprzecznośćmiędzytym,czegooczekiwał,astanemfaktycznym.Zdanie

ironicznepozwalawięcprzedewszystkimpowiedziećwięcej,umożliwia

pewnąkondensacjętreści,podobniejakmetafora.

Przykładzpodlewaniemkwiatów,choćłatwosobiewyobrazićtysiącepo-

dobnych,ironicznychpytań,zaczerpnęłamzartykułuDanaSperberaiDeir-

2Manièredesemoquer(deqqnoudeqqch.)endisantlecontrairedecequ’onveut

faireentendre.