Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
isuk​cesu,niżkazanonamwie​rzyć.
Niesamąpracączłowiekżyje
Alewjakisposóbznaleźliśmysięwtymmiejscu?Większośćznas,żyjących
wStanachZjednoczonychlubEuropie,zostałazamarynowanawstarejprotestanckiej
etycepracy,którastanowiduchowąpiętęachillesowątakzwanegoamerykańskiego
snu.Toonamówinam:ciężkapracajestcnotą.Dlapurytanówsukcesdefiniowałnie
tylkowartośćczłowieka,aletakżeduchowączystość.Wedługnichnaszalidosłownie
ważyłysięlosyichdusz.Wtymkontekścietonicdziwnego,żeciężkąpracęijej
efektyuwa​żanowów​czaszasprawęnaj​wyż​szejwagi!
Takwięc,skoropracajestświęta,torozrywkiodwodzącenasodniej–zwane
cza​semzabawą– sąnietylkobez​war​to​ściowe,alerów​nieżzłe.
Nadalwierzymy,żeciężkapracajestwszystkim,czegopotrzebanam
dozgromadzeniabogactwaispełnieniaamerykańskiegosnu– niezważając
naargumentynowoczesnejsocjologii,któresugerują,żezwiązekpomiędzyjednostką
aubóstwemjestdużobardziejskomplikowany.Doskonalezademonstrowała
todziennikarkaikomentatorkaspołecznaBarbaraEhrenreichwksiążceZagrosze
pracowaći(nie)przeżyć6,wktórejopisuje,cosięstało,kiedypróbowałażyć
zminimalnejpensjiwypłacanejjejwróżnychzawodach.Wskrócie– ciężkapracanie
wystarczyłajejdowyrwaniasięzżycia„odpierwszegodopierwszego”,bojest
toniemożliwebezoszczędnościczyspołecznejsiatkibezpieczeństwa,którąwrazie
potrzebymogłabysięposłu​żyć.
Ajednakprzekonanie,żedziękipracymożemywznieśćsięnawyżyny
(wdowolnymsensie),pozostajegłębokozapisanewzbiorowejpodświadomości.Nasze
poczuciewłasnejwartościpodnosisięiopadawrazznasząproduktywnością.Autorka
RahafHarfoushzauważawksiążceHustle&Float7,żepostrzeganiepracyjakocnoty
– bezwzględunato,jakdalekojejdoprzyjemności,wyższegoznaczeniaczysamych
efektów– byłoniezwyklepomocnewczasachrewolucjiprzemysłowej,kiedy
obowiązkipodzielononajeszczedrobniejsze,nudniejszeiwymagającemniejszych
kwalifikacjisegmenty.Wynikipracywowychsegmentachłatwodałosięwówczas
zmierzyćizoptymalizować.Tatakzwanapracaalgorytmiczna–czyliwykonywana
wsposóbpowtarzalnyisekwencyjny– byłachlebempowszednimdladużejczęści
spo​łe​czeń​stwa8.NaprzykładmójdziadekposiadałodlewnięwOklahomie.Wraz
zkolegamizjawiałsięwpracycodziennieranootejsamejgodzinieikażdegodnia
każdyznichdokładnierozumiał,czegoodniegooczekiwano.Pracabyłafizycznie
wykańczająca,dlategonadgodzinyniewchodziływrachubę.Wówczasludzie
wiedzieli,comająrobić,wykonywaliswojezadaniaiodbieraliwypłatę.Resztaczasu,
którąspę​dzalipozazakła​dem,nale​żaławyłącz​niedonich.
Wlatachsiedemdziesiątychdwudziestegowiekupowitaliśmyjednakerę
informacyjną.Wielupracownikówprzestałowytwarzaćróżnedingsyizamiasttego
zaczęłozarabiaćnażyciewrozwijającejsięgałęzi„pracyumysłowej”.Wraz
znarodzinamipojęciawłasnościintelektualnejiinnowacjamibędącymiwynikiem
pracyskończyliśmybyćpracownikamiobsługującymimaszynyozębatkach
iłańcuchachiteraztomyjesteśmyzębatkamiiłańcuchami,anaszazdolnośćdziałania
jestnadmiernieeksploatowanaioptymalizowanadogranicmożliwości,zupełnietak
jaksprzętunaliniachprodukcyjnych.Staliśmysięmaszynami,któreprodukujądobra