Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3
TwórcyopowieścioBoginiWęży
Licznipoecibengalscyopiewaliwężowąboginię,
począwszyodXIIIlubXIVwieku.Listatwórców
opracowanaprzezDineshaChandręSena,którącytuje
wswejpracyPradyotKumarMaity,zawiera58
nazwisk[59].Uczony(PradyotKumarMaity)dodał
jeszczedotegospisu12nazwiskpoetówzXVII,XVIIIiXIX
wieku.WXXwiekuw1905roku(opublikowanyw1932)
ManasamangalułożyłtakżeGobindaChandraSimha.Byłtoostatni
poeta,którypoświęciłwężowejboginitradycyjnąmangalę,lecz
częśćwspółczesnychpoetówidramaturgówzaprezentowałaten
wątekwodmiennych,nowszychformach,np.wformiedramatuitp.
Odawnychpoetachnajczęściejwiemytylkoto,copowiedzieli
osobiewswychutworach:częściautobiograficznejzamieszczanej
zazwyczajnapoczątkudziełaikrótkichwzmiankachnakońcu
poszczególnychpieśni(bhanita).Jeślibrakautobiografiiwutworze,
tonajczęściejznanenamjesttylkoimiępoety.
NajsłynniejsitwórcyzzachodniegoBengalutoWipradas,
WisznupaliKetakadasKszemananda.
ZewschodniegoBengalupochodziWidżajGupta,Narajandew
iWanśidas.
PółnocnyBengalreprezentujeTantrabibhutiiDźagaddźiwan.
OpowieśćtajestrównieżpopularnawBiharzeiAsamie.
Większość
mangali
pochodzi
ze
wschodniego
Bengalu.
Wrękopisachznajdujemywieleimiontwórców.Możnasądzić,że
niektórzy
rzeczywiście
są
autorami
poematów,
inni
tylko
poszczególnychjegofragmentów,częśćzaśbyłatylkośpiewakami
lubprzepisywaczami.
ChoćmiędzywątkamizrozmaitychrejonówIndiipółnocno-
wschodnichistniejąróżnice,towidaćwyraźnązbieżnośćwopisie
postaciigłównychwydarzeń.Nawetrękopisyutworutegosamego
poetyróżniąsięznaczniemiędzysobą.Mangaletopoezjaustna,
śpiewana
w
czasie
świąt,
zmieniano
w
niej
słownictwo,
unowocześnianoskładnięidodawanonowefragmenty.Pojedynczy
