Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
palcem,jakmyślała,wnos,lecznietrafiłaconajmniej
ocentymetr.–Którynosjesttwój?–zapytałapokilku
sekundachmrużeniaoczu.
Asiawestchnęłaiodsunęłaodsiebiedłońprzyjaciółki.
–Widzisz?Popadaszwparanoję.Potrzebujesz
odpoczynku.Czydzisiajmaszdzieńpracujący?–zapytała
ztroskąwgłosie.
–Tak–odpowiedziałabezchwiliwahania.
–Ale…takigrafikowy?
Tymrazemnastąpiłakrótkotrwałacisza.
–Tak…
–Niekłam–rzuciła,marszczącbrwi.
–Skądwiesz,żekłamię!?–zawołałaoburzona.
Asiauniosłasceptyczniebrwi.
–Zawszeopóźniaszodpowiedźprzypróbiekłamstwa.
Wiolettajęknęłaprzeciągle,ukrywająctwarzwdłoniach.
Przyjaciółkazaniepokoiłasięokobietę.Wyglądałagorzej
niżsiedemnieszczęść.Minąłmiesiąc,awymizerniała,
jakbyprzezpółrokustosowaładziwną,restrykcyjnądietę
wyniszczającąorganizm.
–Przepraszam,czytamtenstolikjestwolny?–Usłyszała
oboksiebiecichygłos.
–Tak,proszęśmiało.–Aśkamachnęławstronęwolnego
miejsca,uśmiechającsiędonieśmiałegoklienta,który
jedynieskinąłgłową,nieznacznieunoszącciemne
nakryciegłowy,prezentująclekkąsiwiznę,izająłmiejsce
zaWiolettą,zatapiającsięwporannejgazecie.
–Nodobrze.Już,uspokójsię.Głębokiwdechiśmiało,
