Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
izeskrystalizowanymiplanaminaprzyszłość,których
najpewniejnieprzekreślipewienpech.Aleskądmiałyby
wiedziećonimcoświęcej?Synszeryfaobracałsię
wzupełnieinnymtowarzystwieimieszkał
wjednorodzinnymdomkuzładnym,przystrzyżonym
ogrodem.Byłdzieckiemzeświataurzędów,podczasgdy
tetrzydziewczynyzrodziłydrzewaikamienie.
Wtejchwiliniemyślałyjednakotym,leczożółtej
taśmieipolicyjnychkurtkach.Skręciływalejędomków,
wzdłużktórejrosływierzbypochylającesięnad
chodnikami.Najednymzpodwórekbawiłysięhałaśliwie
dzieci.Siostryminęłyje,szukającwzrokiemkonkretnego
numeruzawieszonegoprzydrzwiach.Wkońcu
goodnalazły.Zostałwytłoczonyzmetalu
wypolerowanegonabłysk,przezcowyglądałjaksrebro.
Niewielesięjużzastanawiając,podeszłybliżejiwcisnęły
przyciskdzwonka.
Otworzyłaimmałasiostrachłopaka–Adelaidebądź
Cathy,trudnobyłookreślić–iprzystanęłanaprogu,
wyczekującowpatrującsięwdziewczyny.Elenor
postąpiłakrokdoprzodu.
–Cześć,zastałyśmymożetwojegobrataDirka?
Dziewczynkakiwnęłagłowąipobiegławgłąbdomu.
Clementineteatralnieodetchnęła.
–Jużmyślałam,żebędziemymusiałygoszukać
pocałymConetoe.
Elenorposłałajejkarcącespojrzenie.
–Niebądźśmieszna.
Zanimśredniasiostrazdążyłacokolwiekodpowiedzieć,
drzwiznowusięuchyliły,alezamiastjednejzbliźniaczek
wprogustanąłDirkBrewer.
