Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział3
Rozsiedlisiędookołastołuustawionegowkąciekuchni,
wpowietrzuunosiłsięsłodkizapachśniadania.Charlie,
mążLisy,uwijałsięprzykuchence,nucąccośradośnie.
Clementineuważałakiedyś,żejegooptymizmjest
całkowicieudawany,myliłasięjednak.Czasaminie
mogławyjśćzezdumienia,patrzącnajegowesołość.
Terazmężczyznaobróciłwpowietrzunaleśnik,kręcąc
biodramiwtaktnuconejprzezsiebiepiosenki.
–Boże,przestań.–Clementinesięskrzywiła.
Charliezaśmiałsiędźwięcznie,takjakniepowinien
mężczyznawjegowieku.
–Och,dajspokój,Clem.Wiem,żechciałabyś
zatańczyćtuzemną.
–Co?Fuj–Dziewczynasięwzdrygnęła,aGinger
wtórowałajejgłośnymchichotem.
Lisausiadłaprzystole,trączaspaneoczy;wdrugiej
ręcetrzymałakubekwciążparującejkawy.
–Niemówdoniej„Clem”–mruknęła.–Tookropne
zdrobnienie.
–Mniesiępodoba–odparłaClementine.Wszyscy
wrodzinieiszkoletakdoniejmówili.
Charliepuściłjejoczko,aonaznowusięskrzywiła.Nie
popsułomutojednakhumoru.
Wkońcuzasiedlijużwszyscy,nawetbabuniasię
przysunęłainachylonanadblatemwmilczeniujadła
owsiankę.Byłsłoneczny,sobotniporanek,równieparny
