Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Wstęp
dyskursu,poznawaniairozważaniaracji.Miejscem,wktórym
różnepunktywidzeniamogłybybyćprezentowane,analizowane
ipoddawanezbiorowejrefleksji.Pierwszymśrodowiskiem,od
któregonależyoczekiwaćpracyzgodnieztymizasadami,po-
winnabyćradapedagogiczna.Jednymznajważniejszychatry-
butównaszegosystemuoświatybowiemjestdużaautonomia
nauczycieli.Dajeonaprawodoprojektowaniarozwiązań,które
uznamyzawłaściwei–cojestzdecydowanieważniejsze–za
własne.Rozwiązania,zktórymisięutożsamiam,sąmibliższe,
aprzedewszystkimuznajęjezamożliwedowykonania.Bytak
siędziało,niezbędnejestprzedstawieniewłasnychpoglądów
orazwysłuchanietego,cowdanejkwestiimajądopowiedze-
niainni.Wypracowaniewspólnychcelów,którebędąprzezogół
znane,rozumianewtakisamsposóbiwpodobnymstopniuak-
ceptowane.Którebędącelamiwłaśnietejspołeczności.
Wpodobnysposóbnależywypracowywaćrozwiązaniazro-
dzicamiiuczniami.Rodziceczęstobuntująsięprzeciwkonarzu-
caniuimokreślonychrozwiązańprzezszkołę,alejednocześnie
rzadkochcąbraćudziałwdyskusjinaichtemat.Tłumacząsobie
naogół,żeprzecieżżadnadyskusjaniemasensu,zdrugiejstro-
ny–możeniecobardziejpodświadomie–zdająsobiesprawę,że
takarozmowawymagazajęciajakiegośstanowiska.Odokreśle-
niaswojejpostawywobecjakiejśkwestiibardzobliskodoprzy-
jęciaodpowiedzialności,atojużniejestmiłe.Pozornielepiej
jestwięczaakceptowaćrozwiązaniaodgórne,apotemjepo
prostuignorować.
Podobnierzeczsięmazuczniami,zperspektywyktórych
rozmowanatematkonkretnychograniczeńzaczęstokończysię
autokratycznądecyzjąnauczycielaczyszkoły,więclepiejjąso-
biepoprostuodpuścić.Przyjąćwmilczeniu,cotrzeba,apotem
staraćsięunikaćwpadki.Aprzecieżrozmowanatemattego,
cojestważne,aconie,cowarto,aczegoniewarto,czyna-
wetcowolno,aczegoniewolno,mogłabybardzoszybkoudo-
wodnić,żewbrewtemu,comówiwiększośćuczniów,znaczna
częśćznichpewnezasadyczyograniczeniauznajezasłuszneczy
