Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Pojęciedziedzictwakulturowegojeststosunkowomłode.Początkikształ-
towaniategoterminusięgająlatsiedemdziesiątychXXwieku,kiedydoszło
doprzewartościowaniatradycyjnejkoncepcjizabytku.Nieprzystawałaona
doholistycznegoopisuświata,wktórymistotnąrolęzajęłodziedzictwo
(równieżniematerialne),mającecharakterpodmiotowy,niepostrzegane
jużjakopojedynczywyizolowanyelement,alekomponentcałościowie-
lewiększejskali.Opisywanezjawiskoniestanowiprocesuzamkniętego.
Zjednejstronynadaldopełnianajestformuładziedzictwa,zdrugiej–co-
razpełniejpojmowanejegoznaczenie,m.in.dlarozwojuregionów,two-
rzeniawięzimiędzykulturowych,poznaniadorobkuogólnoludzkiego,ale
równieżbudowaniakulturowejtożsamościjednostekigrupspołecznych
(lokalnych,regionalnych,narodowych).
Tonowewprzestrzenispołecznejzjawisko,dynamicznierozwijającesię
izyskującenaznaczeniu,wymagawypracowaniaskutecznychorazefek-
tywnych1narzędzizarządzania.Niniejsząmonografiępoświęconoszlakom
kulturowym,opisywanymwtymwłaśniekontekście–jakojednozno-
woczesnychnarzędzizarządzaniadziedzictwemkulturowym.Tęformę
ochrony,kształtowania,udostępnianiaipromowaniadziedzictwauznano
zaszczególnieinteresującązewzględunajejwielowymiarowycharakter.
Problemybadawcze
Wielopłaszczyznowośćformułytegotypuprzedsięwzięć,jakrównieżfakt,
iżmogąonewpływaćnaliczneobszaryżyciaspołecznego,wymuszainter-
dyscyplinarnośćopisu.Towarzyszyćmubędzieprzekonanie,żesprawne
1Efektywnośćjestwtymkontekściepojmowanatak,jakprzedstawiałjąTadeuszKo-
tarbiński,piszącoprakseologii,czylinauceosprawnymdziałaniu;tosposóbosiąganiaza-
mierzonychcelówpoprzeznajlepszezmożliwychzagospodarowaniedostępnychzasobów
przyjaknajmniejszychnakładach(zob.T.Kotarbiński,Prakseologia,cz.II,ZakładNarodo-
wyim.Ossolińskich,WydawnictwoPolskiejAkademiiNauk,Wrocław2003).