Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MaciejŻytowiecki:SZUJERW2010
Powrótdosłużby
naczynia.Jejdotykdosłownieelektryzował–wzdrygnąłemsię,czując,jakprąd
przepływapomojejskórze.
–Niepij.Cościobiecałam,pamiętasz?
–Lekarstwonamój„problem”?–Delikatniewyswobodziłemsięzuścisku
piękności.–Pamiętam.Wolęforsę.
Odchyliłasięnakrześle,sięgającdostojącejnaziemitorebki.Babka,która
mnieniańczyła,zawszepowtarzała,żedamaniekładzietorebkinapodłodze,bo
wtedytracipieniądze.Jakimścudemwspomnieniesłówstaruszkisprawiło,że
poczułemsięniepewnie.Byłemspiętyigotowynato,żeDelilawyciągnieztorby
broń.
–Proszę–powiedziała,kładącnablaciekopertę.Jeszczegrubsząodtej,którą
dostałemwcześniej.–Zawahałemsię,aonatodostrzegła.–Awięcwolałbyś
uwolnićsięodswojegodemona?Towartewięcejodcałychpieniędzyświata.
Uniosłemwgóręszklankę,jakbymmiałzamiarwychylićjejzdrowie.We
wnętrzunaczyniatańczyłyżółtekłosyświatła,załamującsięnatłustychodciskach
moichpalców.
–Najpierwporozmawiamy–stwierdziłem.Gdzieśwśrodku,wbebechach,
nadalsiedziałgliniarz,detektyw.Ciekawskimałygość,któryzawszelkącenęmusiał
poznaćprawdę.–Płaciszdużopieniędzy.Zbytdużojakzazwykłypogrzebacz.
Zaśmiałasię.Szczerzeiperliście.Takpięknie,żemiałemochotęśmiaćsię
razemznią.Dodiabła,mógłbymsłuchaćtegośmiechucałyczas.Byłanaprawdę
cudowna,kiedytewyrzeźbionewmarmurzerysywypełniałaradość.
–Topieczęć–oznajmiła,poważniejącnagle.–Prawdziwarzadkość,jedenz
trzechistniejącychegzemplarzy.
–Zauważyłemjuż,żejesteśwstaniewieledać,żebyjązdobyć.Pewniesątacy,
którzymoglibydaćwięcej.Taksobiemyślę,żesąludziegotowidlategoprzedmiotu
zabić–wtrąciłem.
23
