Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mówić.Uwielbiałasłuchaćbajekzpłyt(sztukęuruchamiania
odtwarzaczaopanowaławwiekupółtoraroku)iczęstowrozmowie
posługiwałasięsformułowaniamizeswoichulubionychopowiadań,
choćrodzicepodejrzewali,żeniedokońcarozumieichznaczenie.
Byławyjątkowougodowonastawionadoświata,bardzolubiłasłówko
„tak”inawiększośćpytańodpowiadałatwierdząco.Bywało
tomylące.
Chłopcyprzywitalisięposwojemumocnymuderzeniemramię
wramię.Dziewczynystałyzboku–takdługoczekałynaprzyjazd
przyjaciół,aterazwydawałysiętrochęspeszone.NajstarsiKardele,
dwunastoletniPrzemekidziesięcioletniWiktor,bardzourośli
odubiegłychwakacji.Przemekzapuściłwłosy,któreterazopadały
munajednooko,iwyglądałtrochęjakbohaterowieichulubionych
serialionastolatkach.
–Hej,Teoś,sąfaferneski.Naszbabciarobiłajeszczedzisiaj,
dlategotakpóźnoprzyjechaliśmy.–Lekkonapiętąatmosferęuratował
najmłodszyzbraci,pięcioletniMichałek,którywiedział,jakważnadla
przyjacielajesttainformacja.
–Wiedziałem,żebabciamnieniezawiedzie.–Teośniemiał
wątpliwości,żejakonajmłodszyzcałejekipy,cieszącysięopinią
największegosłodziaka,jestulubieńcembabciKardelowej.
–Przypomniałasobiewostatniejchwili–kontynuowałMichałek
–bowcześniejrobiłasłoikidlaTofinki.Teróżnezdroweohydztwa,
którepodobnopowinnyjeśćdzieci.Tofinkajelubi,więcbabciaszaleje
icałymidniamicośgotuje.Czasemtonawetniemaczasuupiecdla
nasszarlotki,aprzecieżjabłkateżsązdrowe–irytowałsięchłopczyk,
podczasgdydoTeosiadopierodocierałastrasznaprawda.
–Onatujest?Waszasiostra?–zapytałzprzerażeniem.
–Fajnie,co?–Michałeknajwyraźniejcieszyłsięzestatusu
starszegobrata.–Nareszcieniebędąnastraktowaćjakmałedzieci.
Teośprzytaknął,alewgłębisercaczułrosnąceprzerażenie.Mimo
