Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PrzeraźliwydźwiękbudzikawyrwałJózefinkęzgłębokiegosnu.
–Onieee…–wymamrotałaztwarząukrytąwpoduszce.–Jak
misięstrasznieniechceiśćdoszkoły.Mamo,jeszczepięćminutek…
–Dobrze!–krzyknęławesołomamazdrugiegopokoju.–Tylko
pamiętaj,musiszzdecydować,którepluszakijadąztobąpodnamiot.
Wszystkichniemożeszzabrać!
–Cooo?–wrzasnęłaJózefinkaizerwałasięnarównenogi.Nie
byłtonajlepszypomysł–spałanapiętrowymłóżku,więc
rozczochranągłowąuderzyławsufit.Niezmąciłotojednakjejradości
aninachwilę.–Hurraaa!Jeee!–krzyczała,jakbywłaśniedostałabilet
nacałydzieńwparkutrampolin.
Mamazniepewnymuśmiechemzajrzałaprzezuchylonedrzwi
dopokoju.
–Wszystkowporządku?–zapytała.–Przyśniłocisięcoś
fajnego?
–Nie!Nie!Toniesen!–wołaładziewczynka,nadalpodskakując
namateracu,tymrazemdlabezpieczeństwawpozycjisiedzącej.
–Aha…–Mamawciążniedokońcarozumiała,ocochodzi,ale
śmiałasiędlatowarzystwa.–Adlaczegotakpodskakujesz?
–Nobo…–Józefinkazradościniemogłazłapaćtchu.–Nobo…
sąwakacje!
–Aaa–załapaławreszciemama.–Jakzadzwoniłbudzik,
pomyślałaś,żetrzebaiśćdoszkoły?Nie,głuptasku,jestjużdziewiąta
iniedługowyjeżdżamynadWigry.Przedtobącałedwamiesiące
wakacji.
