Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żemiałdopieroczterylata,doskonalezdawałsobiesprawę
zprzywilejów,jakieczerpałdotądzestatusunajmłodszegowgrupie.
Nawetjeśliprzeskrobałtosamocoinni,uchodziłomutowwiększości
nasucho.„Ontylkorobiłto,coreszta,przecieżjestzamały,żeby
torozumieć”albo„Starsigopodpuścili”–mówilizwykledorośli.
Wystarczyło,żezrobiłjakąśsłodkąminkę(trenowałjewdomuprzed
lustrem)izłagodzeniewymiarukarymiałjakwbanku.Nicdziwnego,
żewizjauroczejdwuletniejdziewczynki,biegającejzaniminad
Wigrami,niewywołaławnimentuzjazmu.Dziewczynybyłynatomiast
zachwycone.
–Ojej,przyjechałazwamisiostrzyczka?Jakonamanaimię?
Napewnojestsłodziutka,możemyiśćjązobaczyć?–zapiszczała
Józefinka.
–ManaimięAntosia,zdrobnialeTosinka,alewszyscymówią
naniąTofinka–powiedziałPrzemek.–Bojesttakasłodka,apoza
tymkiedyśdorwałasiędopaczkicukierkówtoffiwczekoladzie
iwepchnęłasobiedobuzichybadziesięćnaraz.Niemożnajejspuścić
zoka,conie,Wiki?
Wiktorprzytaknąłbezsłowa,ukradkiemwpatrującsięwMalinkę,
jakbywidziałjąporazpierwszywżyciu.
–Yyyyy,maszfajnebuty–wydusiłzsiebiewkońcu.
–Dzięki–ucieszyłasiędziewczyna.–Rodzicemikupili
wprawdziwymsportowymsklepie,nareszcieniewżadnym
dziecięcym.Pasująmidobluzy.
–No.–Wiktornigdyniebyłgadułą,więcniktniedostrzegłjego
zmieszania.Wcześniejjakośniezauważył,żeMalinkamatakiedługie
ciemnerzęsy.
–Jestsprawa–przerwałimtęuprzejmąwymianęzdańMaurycy.
–Musimysięnaradzić,najlepiejjeszczedzisiaj.Pokolacjiwtajnej
bazie–zarządził.
