Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–MamapokiwałagłowąipodsunęłaJózefincepodnostalerzjeszcze
ciepłychplacuszkówiświeżoodkręconysłoikztruskawkami.
Godzinępóźniejsiedziaływwypchanympobrzegisamochodzie
iplanowały,gdziezrobiąpierwszypostój.Podrodzenawakacje
zawszezatrzymywalisięwróżnychdziwnychmiejscach,jeśli
naprzykładJózefinkadostrzegłanatrasieciekawyzamekalbotata
lokalnystadionpiłkarski.Tymrazemjednakniebyłoczasu
nazwiedzanie.NadWigramiczekalijużtataidziadek,którzy
przyjechalitampoprzedniegodnia,żebyrozłożyćobozowisko.Zwykle
panowałoprzytymsporozamieszaniaiwybuchałydrobnesprzeczki,
wolaływięcpojawićsię,kiedyemocjejużopadną,atatazdziadkiem
dumniizadowolenizsiebiebędąopowiadać,jaksprawniesobie
zewszystkimporadzili.Potemrazemwykąpiąsięwjeziorze,rozpalą
grilla,włącząmuzykę…Józefinka,jakcoroku,niemogłasięjuż
doczekać,ażdojadąnamiejsce.
–Mamo,myślisz,żebędąwszyscy?IMalinka,ichłopaki?
–Dziewczynkapodskakiwałaradośnienatylnymsiedzeniu.
Mamauśmiechnęłasiępodnosem.Odwielumiesięcybyła
umówionazresztąrodziców,żewtymsamymterminiewszyscy
stawiąsięnadWigrami.Inaczejdzieciakibyimtegoniewybaczyły.
Całyrokczekałynatychkilkawspólnychtygodni.
–Myślę,żetak–powiedziała.–Aleprzekonamysięnamiejscu.
Drogaupłynęłaimszybko.Kiedyjużomówiłyzeszczegółami
najważniejszewydarzeniazzakończeniarokuszkolnego–czyli
odjazdowesrebrnebutykolegizklasy,Ludwika,orazzbyt
„wymodzony”strójwychowawczyniklasyszóstej–Józefinkazałożyła
swojewielkiesłuchawkiioznajmiła,żeodteraznicniesłyszy,
bowłączaMP3.Mama,korzystajączokazji,puściłasobienatomiast
audiobookazmrożącymkrewwżyłachskandynawskimkryminałem.
Godzinępóźniejwświetnychhumorachzajechałypodbramę
posiadłościdziadkanadWigrami.
