Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Józefinkaposkakałajeszczechwilę,poczymzaczęłazastanawiać
się,któryzpluszakówbędziejejtowarzyszyłwtegorocznejwyprawie.
Starałasiębyćsprawiedliwainakażdywyjazdzabieraćinnego
członkatejdwudziestodwuosobowejrodziny.
–Mamo!–krzyknęła–Niemogęsięzdecydować,musisz
mipomóc!
Mamaweszładopokojuzminąfachowca.
–Międzyktórymisięwahasz?–zapytała.
–Niewiem,czyzabraćMilusia,RysiaczySówkę–odparła
Józefinkaznieszczęśliwąminą.–Onewszystkiesątakiesłodkie…
–Weźdwa–zaproponowałamama.–Żebymiałytowarzystwo,
kiedytybędzieszbiegaćzdzieciakami.
Józefinkapomyślałajeszczechwilę,poczymoznajmiła:
–Ty,Sówko,zostajesz.Widziałaśjużtrochęświata,aMiluś
iRysionigdyjeszczeniebylipozamiastem.
Pożegnałaresztępluszaków,każdemudałabuziakaiprzykazała
dobrzesięzachowywać,nierozrabiaćpodczasjejnieobecności
isłuchaćopiekunki.
–Twojepluszakimająopiekunkę?–zdziwiłasięmama.
–Tak,zatrudniłamnianięzagencji,przecieżniemogązostaćsame
–odparłaJózefinka,czymwprawiłamamęwlekkąkonsternację.
–Acobędzienaśniadanie?–zapytaładziewczynka,kiedyjuż
ubranawposzarpanekrótkiespodenkiisportowąkoszulkę
naramiączkachusiadłazastołemwkuchni.
–Acobyśchciała?
–Acomogę?
–Żabieudka–powiedziałapoważnymtonemmama.
–Onie!–parsknęłaśmiechemniecoprzerażonatąwizją
Józefinka.–Wolałabymjednakplacuszkiztwojąkonfiturą.
–Jaktodobrze,żemaszmatkę,któraczytawtwoichmyślach.
