Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Znowusięrumienię,alesiadamniezdarnieizdejmujętrampki.
Mamnastopachskarpetkiwserduszka.Gdyjeściągam,wokół
kostekzostająmilekkozaczerwienioneślady.Wjakimjajestem
stanie.NapodeszwachszpilekwidniejenapisLouboutin.Mają
tulouboutinywalającesiępobiurze.Takpoprostu.SabahiLaurel
zapłaczą,gdyimotymopowiem.
Nakładamjeibioręgłębokiwdech.
–Poprostuspróbuj–zachęcamnieCheska.–Jateżnienosiłam
szpilek,dopókinierozpoczęłamkarierymodelki.Wkońcujesteśmy
takiewysokie,żeichniepotrzebujemy,prawda?Dobrawiadomość
jesttaka,żemożemycięnauczyć,jakchodzić;niemożemy
natomiastnauczyćżadnejdziewczyny,bybyłatakwysoka
iurzekającajakty.
–Przejdźsięwtęizpowrotem–prosiTom.–Niepróbujsię
zachowywaćjakmodelka.Tołatwe:poprostuidź.
Biorękolejnygłębokiwdechiwstajęzfotela,odpychającsię
odpodłokietników.Palcestópnatychmiastreagująoburzeniem:Hej,
czemuwcisnęłaśnaswtętrójkątnąprzestrzeń?Przecieżtwojastopa
niejesttrójkątna.
Widywałampokazymodywtelewizji.OglądałamNextTop
Model.Wiem,żemodelkiniechodząjaknormalniludzie.Gdy
ClaraKeysbrałaudziałwpokazieVictoria’sSecret,idąc,
krzyżowałanogi.Powinnamtegospróbować?Czyraczejskupićsię
natym,żebyichniepołamać?
Ruszamwstronędrzwi.Kostkimisięchwieją.Jedenbutjest
trochęprzydużyimamwrażenie,żezarazmispadnie.Nagle
przenoszęsięmyślamidoczasówdzieciństwa.Mamczterylata
ijestemubranawpidżamkęześwinkąPeppą.Włożyłamstopy
wogromneszpilkimamyiśmiejęsiędorozpuku.Zdjęcie
uwieczniającetenmomentwciążstoinakominku.
–Patrzprzedsiebie,nienastopy,mojadroga–pouczamnie
Maggie,gdydocieramdodrzwi.
