Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Literaturadotyczącateatrówszkolnychwokresiestaropolskim
jestwmiaręobfita;niestety,większośćopracowańujmuje
zagadnienieteatruszkolnegozpunktuwidzeniaprzedewszystkim
historycznego,historyczno-literackiegowzględnieartystycznego,
pomijając–ważnemoimzdaniem–zagadnieniapedagogiczne.
DziejepierwszychkompaniiaktorskichzpoczątkówXVIwieku
dziedzinieoparłnadrukowanychprogramachteatrówszkolnychi
rękopisach.Poddałonwnikliwejisurowejoceniezebrane
wcześniejmateriaływstudiumDTeatrkolegjówjezuickichw
odmawiałmuwartościartystycznych,podkreślającjedyniejego
znaczeniepedagogiczne.
Stosunkowonajlepiejopracowanyjesttematteatruszkolnego
jezuitów,doktóregoistniejeteż,wporównaniuzinnymiscenami
tego
okresu,
najobfitsza
dokumentacja
źródłowa.
W
dwudziestoleciumiędzywojennymukazałsięDDykcjonarzteatrów
polskich”
Ludwika
Simona[38]
oraz
próby
opracowań
scen
WspomnianywyżejLudwikSimonjestteżautoremartykułuDZ
uwagteatrowiszkolnemujezuitówpoświęciłteżks.Stanisław
BednarskiwstudiumDUpadekiodrodzenieszkółjezuickichw
niestety,
przedstawia
w
swej
pracy
głównie
działalnośćtegoteatruwXVIIIwieku,ponadtokoncentrujesięna
scenachzaledwiekilkukolegiów(Poznań,Krasnystaw,Grudziądz)
itylkokilkuprzedstawieniach.
PoIIwojnieświatowejpierwsząznaczącąpublikacjądotyczącą
Zawieraonainformacjeorepertuarzetychscenorazoprzepisach
władzzakonnychdotyczącychteatruszkolnego;niestety,jak
zaznaczyłsamautor,nieprzynosipełnegoobrazuteatralnej