Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Funkcjateatruwkształtowaniuosobowościczłowiekadoceniana
jestdzisiajnietylkoprzezpedagogówidziałaczyteatralnych.
Znalazłaszczególnywyrazwproklamowanymw1970rokuprzez
UNESCORokuOświaty.HasłoMiędzynarodowegoDniaTeatru
roliteatruwDrugiejRzeczypospolitej,niesposóbprzeoczyć
teatrówszkolnychzarównodziś,jakiwgłębszejprzeszłości.
Trudnobowiemsensownierozwijaćdziałalnośćwjakiejkolwiek
sferze
bez
znajomości
dotychczasowych
dokonań.
Analiza
przeszłychdziałańjestniewątpliwieznacznymułatwieniemw
dalszejpracy.
TematemrozprawyjesthistoriateatrówszkolnychwPolscew
okresie
Rzeczypospolitej
(1918–1939)
ze
szczególnym
uwzględnieniem
zagadnienia
wykorzystywania
scen
młodzieżowychizawodowych,atakżedoświadczeńteatralnychw
procesiedydaktycznymiwychowawczymszkół.Zamiaremmoim
jestukazanieistniejącychwówczaskoncepcjiteatruszkolnegoi
twórczejaktywnościmłodzieżywPolscewlatach1918–1939oraz
znaczeniategoteatruwpracypedagogicznej.Zwrócęteżuwagęna
działalnośćwładzoświatowych,pedagogówimłodzieżywtym
zakresie.
Nazwa
Dteatr
szkolny”,
podobnie
jak
i
dziś,
w
dwudziestoleciu
międzywojennym
nie
była
określeniem
widzieliwteatrzeszkolnymtylkoamatorskiruchteatralnyw
instytucjach
pedagogicznych,
którego
cel
określali
jako
wykonywanie
i
przygotowywanie
do
odegrania
pokazów,
przedstawień
i
imprez,
nie
zawsze
nawet
o
charakterze
dotyczyćwykorzystywaniadoświadczeńteatruwczasiezajęć
lekcyjnych.
Było
to
związane
z
odkryciami
w
dziedzinie
psychologii
rozwojowej
dziecka
oraz
z
ówczesnymi
