Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Szkoda,żeciętuniemazemną.
–Inawzajem,alepieniądze,któredzisiajzarobię,
wystarcząnamiejscawpierwszymrzędzienanaszym
pierwszymspektaklunaBroadwayu.
–Acozczynszem?
–Musimysiętrochęrozerwać.
–Nietrochę,odrazunastrzępy.
–Rozrywkatoniczłego,Val.
–Maszrację.
Przeprowadziłemsię,ponieważżyciezrodzicamistało
sięduszącepotym,jaksięprzednimiwyautowałem.
Sprawili,żeczułemsięobcowewłasnymdomu.
Myślałem,żeinaczejzareagują,widzącmnie,jak
prowadzęwalizkiprzezsalon.Jednakonimilczeli,nawet
kiedyScarlettpowiedziała,żetoichostatniaszansaprzed
naszymwylotem.Zachowywalisię,jakbymielitylko
jednodziecko.Popatrzyłemnakrzyżnadnaszymi
drzwiamifrontowymiimodliłemsię,żebyspadł,kiedy
zatrzasnęzasobądrzwiizostawiętamtożycie
zaplecami.
Wolnośćmożeidajeodetchnąćpełnymipłucami,ale
tojeszczenieoznacza,żeniemasięzłamanegoserca.
Terazznajdęwłasnądrogę.
–Informujmnienabieżąco,cosiędziejenatwojej
imprezie–proszęScarlett.
Siostrasięgapokurtkęigasiświatło.
–Właśnie,impreza.Powinnambyławyjśćpięćminut
temu.Kochamcię.
–Jaciebietaksamo–odpowiadam,dokańczającnasze
ulubionepowiedzonko,którewzięłosięztego,
żejesteśmybliźniętami.–Uważajnasiebie.
–Zawsze!
Rzeczywiścieuważanasiebieijeździbezpiecznie.
Tylkożeniemożnategosamegopowiedziećoinnych
uczestnikachruchu.
