Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
samoskutecznie,coprzystojnymłodzian.Nieżebyzdradziłasięztym
przedBeth.Jeszczenie.Któregośdnia,wkrótce,napewnotozrobi,ale
terazwszystkobyłotakieprzyjemneinieskomplikowane,żenie
chciałaryzykować,żecokolwieksięzmieni.Aponieważitaknie
chciałamyślećoBethjakomężatce,powiedziała:
–Cochciałabyśzobaczyć,gdybyśmypopłynęłydoValacii?
–Davascę–odpowiedziałazdecydowanieBeth.–Tenmagwody
odsztuczekpowiedziałmi,żetamtejszybazarniemasobierównych,
ciągniesięiciągniebezkońcaimożnatamznaleźćwszystko,czego
duszazapragnie.Wyobraźsobie,ileciekawychrzeczymogłybyśmy
tamzobaczyć!Iluludzipoznać.Ktowie?–Wjejgłosiepojawiłysię
żartobliweupiornetony.–MożenawetspotkałybyśmyAnkou!
–Beth!
–MożeporwałbynaszeduszedoCzarnegoKarawanu!–krzyknęła
Beth,chwytającFloręzaramię.
–Ej,wiesz,żetegonielubię!
–Zastanawiamsię,jakwyglądapodtymiczarnymiciuchami–
powiedziałaBeth.–Słyszałam,żejestprzystojny.
–Nabogów,jesteśbeznadziejna.–Floraprzekręciłasięnatrawie.
Niebopowolizmieniałokolor.Wkrótcebędąmusiaływrócić
dozamku.Spojrzałabadawczonalas,któryoddzielałichklifodreszty
Kaer-Ise.Kiedybyłamała,czasamiwyobrażałasobie,żejeden
zjednorożcówprzeżyłiczekałtamnanią.Niekiedywydawałojejsię
niemal,żemignąłjejmiędzydrzewami.Zamyślonawyjęłazkieszeni
czerwonąpoduszeczkę,wktórąpowbijanoigłyiszpilki.Poduszka
należaładojejmatkiibyłajedynąrzeczą,którąFloramiałazesobą,
kiedykapłankiprzygarnęłyjąpośmiercimatki,zanimBetheara
zewszystkichsierotwybrałanaswojąpodręcznąwłaśnieją.
Najcenniejszarzeczwjejposiadaniu.Podniosłają,apomarańczowe
promieniezachodzącegosłońcazatańczyływśródszpilek.
–Flora,myślisz,żeEmirnaprawdęnasobserwuje?–zapytała
Beth.–Żenaprawdęjesttamktoślubcoś,kogoobchodzimy?
