Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przerwał,bomusiałaponownieułożyćtroczkizeszklanymi
koralikaminaudach,mającnadzieję,żejeszczechwycątrochę
światła,wygiąćciałoizamachaćgłową,takbyrozwiaćniedbale
włosy.Zlekceważyłagłośnewestchnienieznudzonegosternika.Była
zdeterminowana,chciałaudowodnićcałemuświatu,żepotrafirobić
dobrezdjęcia.
PoznanywbarzeFinjakdotejporywywiązywałsięzeswego
zadaniawmiarępoprawnie.MieszkałnaDonDet,jednejzwysp
rzecznegoarchipelagu,pochwaliłsię,żemawłasnąłódkę,iwyglądał
dosyćstylowo.Miałchudą,przeoranązmarszczkamitwarz.
Niesprecyzowanywiek.Wojskowąkoszulę,naszyisrebrne
nieśmiertelniki,anarękachkolekcjębransoletek:zesznurków,
zrzemyków,łańcuszkówiprującychsiętasiemek,jakbywłaśnie
wyszedłzlaotańskiejdżungli,niewiedząc,żeskończyłasięktóraś
zwojen.Jegoprzedwcześniepodstarzaływygląddoskonale
kontrastowałześwieżościąizmłodościąLuzi.Udałosięjejteż
uchwycićwkadrzejednegotubylca,którypodpłynąłdonich
wnasuniętejnaoczystożkowejczapcezryżowejsłomyikrótką
chwilęrozmawiałzFinem.Odtegomomentujejsternikzacząłsię
wyraźnieniecierpliwić.
JednakLuziLujużdawnonauczyłasięniezwracaćuwagi
napretensjeludzi,szczególnietych,którzybyliodniejdwarazystarsi,
chętniebralijejpieniądze,ostentacyjnielekceważącjejpracę.Tak
samojakuwolniłasięodpazernejmatki,którazarabiałananiej
oddziecka.Raznazawszepozbyłasiętakżejeszczebardziej
chciwegoniżmatkachłopaka,któryzagarnąłiwydałwszystkie
zarabianeprzezniąpieniądze.Apracowałaoddwunastegorokużycia,
więcbyłotegoniemało.Terazniezamierzałasięjużznikimdzielić.
–Musimywracać–powtórzyłFin,oglądającsięzasiebie.
–Niemusimy–odparłaLuzi,układającsięnadrewnianym
zadartymdziobie,iwyciągnęłaprzedsiebiedługistatywztelefonem.
Właśniepatrzyławwyświetlaczipróbowałaulokowaćswójobojczyk
tużnadmieniącąsięsetkamirefleksówtaflą,gdynaglepoczułasilne
szarpnięcieizwrotłódki,któraprzestaładryfować,tylkoprułateraz
zpełnąmocą.Telefonwypadłzuchwytuipoturlałsięnadnołodzi.
Mocnafalaoblałajejtwarz,azwłosówzaczęłaściekaćwoda.Nie
zdążyłazareagować,gdyżwułamkusekundysturlałasięzdziobu
nadno,uderzającgłowąoławkędosiedzenia.
–Cojest?!–warknęła,próbującpodnieśćsięnakołyszącejłodzi.
Finoglądałsięzasiebieiniezwracałnaniąuwagi.Podczołgała
