Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
drzwi.Podałamkierowcyadres.
–Jakiśwypadek?–spytał,spoglądającnamnie
wlusterku.
–Tak–odparłam.–Butymisięskurczyły.
Uśmiechnąłsię.Niewyglądałjednaknazdziwionego.
–Jo,bototerazchińskiewszędzie.Niewiadomo,
zjakiegobadziewiarobione.
–Zekologicznegozamszu–burknęłam,chybasama
dosiebie.
–Ta?Ajakitozamszekologiczny?Buty,pani,muszą
byćporządne,skórzane,anietakiechińskiebarachło.
Kiedyśtounasbyłatakafabrykabutów.Cotoszyli
naprawdęnacałyświat.Porządne,skórzane.Aterazco?
Nieopłacasię.Chińczykomsięopłaca,anamnie.Kto
towidział?
–Tochybaniesąchińskie.
–Jo,napewnochińskie.Terazwszystkochińskie.
Mówiępani,żeteChińczykitonaszaleją.
–O,totendomztymmałympłotkiem
–powiedziałam,przerywająckierowcyjegowywody
natematAzjatów.
–Dyszkasięnależy.
–Proszę.–Podałammubanknot.–Polski.WPolsce
robiony–dodałamzadowolonaizbutamiwdłoniszybko
pokonałamschody.Nacisnęłamnadzwonek.Pochwili
usłyszałamznajomytupotnóg.
–O,rany!Mamo,atobieco?–spytałaprzerażona
Luśka.–Wypadekmiałaś?
–Nie.Byłotakpięknie,żepostanowiłamzdjąćbuty,
bysięprzespacerować–ironizowałam.–Szkodabyło
marnowaćtakąpogodę.
–Nocośty?Jednakszalonajesteś!Totamiłośćcisię
rzuciłanaszarekomórki?
–Jezu,Luśka!Wstawiajwodęnaherbatę.Zmalinami,
cytrynąimiodem,poproszę.Ijeślijestimbir,totonę
imbirumożeszdorzucić.
–Dobra,dobra,alepowiedz,cosięstało.
–Jakdostanęgargorącejherbaty,topowiem.
Szybkopobiegłamdołazienki.Zrzuciłamzsiebie
