Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Kobietaidealna–szepnęładosiebie.Postawiłabutelkę
białegowina,obokpastisnaaperitif.Jakdymsnułasię
cichomuzykaGinsberga.Krzysztofbyłjej–nieulegało
wątpliwości,żemusiulecdoskonałości.Tymrazemona
przejmieinicjatywę.
–Udasię!–krzyczaładosłuchawkigłosemtrenera
siatkarekprzejętadogranicmożliwościSabina.–Dasz
radę!Tylkoconasiebiewłożyłaś?–zaniepokoiłasięnie
nażarty,znającupodobanieMonikidostrojów
praktycznychiwygodnych.–Tęmałączarną?
–Niestety,opinasięnabrzuchu,atoniejestspecjalnie
romantyczne.
–Notak,jakbędzieklękałprzedtobą,totwarzznajdzie
sięnawysokościpępka.Aniemaszbieliznymodelującej?
–Sabina,tojabędęklękać,zapomniałaś?Ajeślipotem
rzucisięnamniewszalenamiętności,podnieconywizją
szczęśliwegogniazda?Cojazrobię?Powiem:kochany,
chwileczkę,pomóżmisięuwolnićzobciskających
majtasów?
–Notak.Tocomasznasobie?
–Jeszczenic–Monikazachichotałajakpensjonarka
–toznaczyperfumy.
–Tylepiejniepij.
–Tylkoznerwów–jedenaperitif…
–Niepij,umyjzębyiubierzsięładnie.Nie–zmysłowo!
Boże,przecieżtojajestemmłodsza.
Sabinabyłamłodszaoosiemlat.Wdzieciństwie
stanowiłotoprzepaść,terazMonikaczułasięjakjej
bliźniaczka.Booilestosunkizmacochąnigdyniebyły
dobre,aczasamiwręczzłe,otyleMonikazSabiną
zawszestanowiłynierozłącznąparę.Choćzcharakteru
iurodyniktbyniepodejrzewał,żesąspokrewnione.
Sabinabyłaciemnąszatynkąopiwnychoczach
iwydatnychustach.Miałanieskazitelnąfigurę,cygański
stylibyłażywiołowa.Wszystkorobiłanagleiwkładając
