Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przewiążjąjakimśpaskiem,bobędzieszwyglądaćjak
wnocnejkoszuli.
–Koniec–jęknęłaMonika–koniec!Zadzwonięjutro.
–Mamnadzieję,żekołopołudnia,znużona
narzeczeńskimseksem.
Monikaprzeszukałacałąszafękilkarazy–nicnie
wyglądałoładnie.Wkońcuwzięłaswójstałyzestawubrań
–czarnedżinsyieleganckąbiałąbluzkęzpięknym
łódkowymdekoltem.Tylkochwilęzawahałasięprzy
perfumach.Zniekrępującympoczuciemwinysięgnęła
dotorby.Wyciągnęłaflakonwkształciesześcianu.
Rozpyliławpowietrzuistanęłapodpachnącąmgłą.
„Tak,otonowaja,kobietaidealna,kobietazdobywca!”
Gorzejbyłozwłosami–powinnajerozpuścić,ale
wyglądałyjakośsmętnie,więcznówzebrałajewkoński
ogon.Butynaobcasie.
–Matko,niezdążępomalowaćpaznokci!
Alezdążyła.Wostatniejchwili.
RozległsiędzwonekdodrzwiipojawiłsięKrzysztof.
Zbutelkąwina.
–Myślałem,żegdzieśwychodzimy…–Rozejrzałsię
popokoju.
–Nie…Oszukałamciępodle!–Monikazaśmiałasię
nerwowo.–Chciałamzrobićkolacjęniespodziankę.
WpodzięcezaParyż…
–Jestpięknie,nawettywyglądaszdziśinaczej.
–Krzysztofpocałowałjąwszyjęidodał:–Pięknie
pachniesz.MuszędaćMarkowiznać,żedziśnici
zespotkania,umawialiśmysięwstępnie…
Marek,cieńKrzysztofa,najbliższyichybajedyny
przyjaciel.Jegodrugapołowa.Monikaczułasięprzy
Markujaknaławcerezerwowych.Zżymałasięczęsto
naichzażyłość,alelubiłategoradosnego
iniefrasobliwegoczłowieka.Jegoopowiadaniaokolejnych
