Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zmęczenie.
–Wszystkodobrze,mistrzu?–spytała,próbującwyczytaćcoś
zjegooczu.–Przyjechałamnajszybciej,jaktylkosiędało.
–Klapnijsobie,mojedziecko–wskazałjejłóżko,samzaśwziął
sobiekrzesłoiusiadłobokniej.–Dziękujęcizatenpośpiech.Jak
cisiężyjewMartenburgu?
–Ostatniomamywięcejpracy.Alenicponadstandardowe
przypadki–bandyrozbójników,oszustwaipijackieawantury.
–Wstolicyniezaznaszzbytwielespokoju.Toraczejprzejście
zdeszczupodrynnę,niestety–skomentowałAntonidodał:–Nie
będzietodlaciebiełatwe,alesąrzeczy,októrychmuszę
cipowiedzieć.
–Comasznamyśli,mistrzu?
–NowyPierwszyMistrz…–zaczął,leczprzerwałnachwilę
iściszyłgłos.–WysokaRadajestzaniepokojonatempemirozmiarem
zmian,jakiemająmiejscewnaszymzakonie.Tozaledwiedrugirok
jegorządów,ajużwymienionopołowęrycerzyuczącychrekrutów.
–Możetojeszczenictakiego.Możerzeczywiściepotrzebajakichś
zmian?Zamoichczasów,abyłotoprzecieżcałkiemniedawno,
zchęciąpozbyłabymsięwieluzprowadzącychzajęcia.MistrzMayes
niezdążyłpowiedziećwstępunaswoimwykładzie,ajużpołowagrupy
spała.
–Myślałemoczymśinnym.Chodźzemną–wstałiwyszedł
namałybalkon.Yuniruszyłazanim.Zmiejsca,wktórymstanęli,
roztaczałsięprzepięknywidoknastolicę.Całemiastopełnebyło
dziennegogwaru.Będąctu,nawyższychpiętrach,nieczułaażtak
dusznegogorąca,któretoczyłosiępoulicachidomachzchmurami
kurzu.Jejtwarzmusnąłnawetlekkipowiewchłodnegowiatru
zpółnocy.Spojrzaławtamtymkierunkuiujrzaławielkie,czarne
chmuryburzowezmierzającekustolicy.Byłyjeszczenatyledaleko,
żemałoktowmieściezdawałsobiesprawęzichobecności,leczone
nadchodziłyjużkuParanie,sunącgroźnieponiebie.
–Takazmianamogłabynicnieznaczyć,toprawda.Alepodobnie
