Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
powiedziećotympomyśleWaldowiiAlanowi.
Chłopakpoprowadziłichwstronęsceny–ostatniekrokimusieli
pokonywaćwkucki,bynieuderzyćgłowąwdrewnianypodest.Dzięki
dziuromwkonstrukcjikażdyzpaczkimiałdoskonaływidoknascenę.
Zorganizowanojąprowizorycznienamałympodwyższeniu
rozstawionymnauklepanejpłycierynku.
–Maciecośdojedzenia?–spytałaNetel.
–Cicho,zarazsięzacznie–zganiłjąDerek,borzeczywiście
pierwszyzaktorówwchodziłwłaśnienascenę.
Mężczyznabyłubranywprostąkoszulę,naktórąnałożyłczerwoną
kamizelęzczarnymiguzikami.Nagłowienosiłczarnykapelusz,
doktóregoprzypiąłsobieświeżąróżę.Nanogachmiałzwykłespodnie
zbawełny.
–Posłuchajciemojejhistorii,choćjestonatakżeiwasza–zaczął
półmówiąc,półśpiewając.Wakompaniamenciezagrałymuskrzypki
trzymaneprzezinnegoaktora.
–Posłuchajcieoczasachnietakodległych,gdycałynaszświat
szykowałsiędowojny.Wtedytoodkrytonoweziemie,miejsce,
wktórymterazjesteśmy.Królwszystkichludzi,aimięjegoToros
Wielki,wyprawiłswojegonajwierniejszegosługę,SemiraRotza,
bypilnowałtunowychkolonii–postawnymężczyznawkoronie
wręczyłmieczinnemuaktorowiinałożyłmudłonienagłowęnaznak
błogosławieństwa.–Iwypłynęływielkiestatki,wiozączesobą
osadnikówwnieznane–naglezpodłogiscenyzerwałysiębłękitne
płachtymateriałuizaczęłyfalowaćniczymwodyogromnegooceanu,
któryprzemierzalipodróżnicy.Kilkuaktorówwniosłodrewniane
konstrukcje,któreunosiłysięiopadałyrazporazjakprawdziwe
statki.Siłaaktorówpodnoszącychtowszystkorobiławrażenie.
–Wśródnichbyłyteżstatkielfów,któredziękitajemniczejmocy
unosiłysięwpowietrzu–kontynuowałprowadzący,aoczomwidzów
ukazałasięsmukłakonstrukcja,któranaglezerwałasiędolotuichoć
niemiałażadnychskrzydeł,uniosłasiękuniebu,byopaśćdelikatnym
lotemnadrugibrzegsceny.
