Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ruszyłampowoliwstronęjadalni.Przydrzwiachnachwilęsię
zatrzymałam.
MożeNoemimiałarację–możetozawcześnie?Alejużmnie
widziano,więcbyłozapóźno,żebysięwycofać.
Escalusdostrzegłmniepierwszy.Szybkowstał,przeszedłprzez
salę.Gdymnieobjąłnapowitanie,namojejtwarzypojawiłsię
pierwszyodwielutygodniprawdziwyuśmiech.
–Bardzopragnąłemcięzobaczyć,aleNoemimówiła,żeniemasz
ochotynatowarzystwo–odezwałsięcicho.
Escalusijazostaliśmyobdarzenipopielatymiwłosaminaszejmatki
Evelinyijejciepłymibrązowymioczami,niedałosięjednakukryć,
żemójbratbyłwiernymodbiciemTheronaVedette.
–Zapewniamcię,żebyłonudno.Poprostusiedziałam
iwzdychałam.Pozatymjestempewna,żemiałeśowieleważniejsze
sprawynagłowie.–Starałamsięmówićbeztroskimtonem,lecz
czułam,żeniedokońcamisiętoudaje.
–Wyglądaszinaczej–powiedziałbratipocieszającymgestem
dotknąłmojejręki.
Wzruszyłamramionami.
–Czujęsięinaczej.
–Czyzatem…wszystkojestjużustalone?–zapytałcichoEscalus.
Kiwnęłamgłowąizniżyłamgłos.
–Terazwszystkozależyodojca.
–Chodźizjedzcoś.„Niemasmutku,któregonieprzepędziłby
cynamon”.
Ruszyliśmyprzedsiebie,ajazaczęłamsięśmiać,myślącosłowach
naszejmatki.Miaławielelekarstwnadolegliwościduszy.Słońce,
muzykę,cynamon…Mójśmiechtrwałjednakkrótko,bozaraz
